اهمیت شرکت در انتخابات از منظر امام خمینی(ره)

به گزارش شاهین پرس، سعید فرهادپور/ انقلاب اسلامی ایران در شرایطی به پیروزی رسید که نظام سیاسی حاکم برکشور در تمام ابعاد مستعمره امریکا و امپریالیسم غربی بود و در حالیکه هیچ احتمالی بر پیروزی از سوی تحلیلگران داده نمی شد، انقلاب اسلامی به رهبری فقیهی عادل به پیروزی رسید. از این رو بسیاری از تحلیگران سیاسی و روابط بین الملل از انقلاب ایران به عنوان معجزه قرن بیستم یاد می کنند. پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، نشانگر اراده مردم برای پرچیدن فساد و نابسامانی های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و وابستگی کشور به قدرت های جهانی است. بر این اساس آنچه تحقق پیدا کرد دو اصل اساسی، اجرا و جاری شدن مبانی و ارزش های دینی و دوم تحقق اراده ملت بر تعیین و تکلیف سرنوشت خود بود. براساس چنین نگاهی است که بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 20 مهر 57 درپاسخ به پرسش خبرنگاری که درباره چیستی حکومت ایران و اسلامیت آن پرسید، فرمودند: «رژیم اسلامی و جمهوری اسلامی یک رژیمی است متکی بر آرای عمومی و رفراندوم عمومی». به تعبیری اگرچه کشور از دست خاندان پهلوی آزاد شده است، ولی این مردم و صاحبان واقعی مملکت هستند که مشخص خواهند کرد که کشورشان بر اساس چه شیوه و ساختاری اداره خواهد شد و حاکمیت را به دست چه کسی خواهند سپرد.

از این رو در حالیکه اکثریت کشورهای عربی و اسلامی تحت حکومت های مستبد و استعماری اداره می شدند، در اولین قدم از شکل گیری نظام جدید در ایران، مردم تعیین سرنوشت کشور خود را رقم زدند و در اولین رفراندومی که برگزار گردید به شکل گیری جمهوری اسلامی ایران رای آری دادند. از همین منظر است که امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، در مناسبت های مختلف، مردم را صاحبان اصلی نظام دانسته و مشارکت آنان را ضامن تداوم انقلاب بیان فرموده اند، امری که مقام معظم رهبری نیز همواره بر آن تاکید می کنند.

مردم سالاری دینی در ایران که از نتایج پیروزی انقلاب است در حوزه های مختلف خود را نشان داده و یکی از مظاهر اصلی آن انتخابات است. از منظر امام خمینی انقلاب اسلامی ایران، انقلابی برآمده از دین، ادامه مسیر انبیاء و اولیای الهی است، بر این اساس مردم در این جریان هر اقدامی برای اعتلای این کشور و نظام انجام دهند مستوجب اجر الهی خواهد شد. «این وظیفه ای است الهی وظیفه ای است ملی وظیفه ای است انسانی وظیفه ای است که ما باید به آن عمل کرده و در انتخابات شرکت کنیم.» امروز جمهوری اسلامی ایران سرآمد کشورهای اسلامی در حوزه های مختلف بخصوص در حمایت از آرمان های اسلام واقعی، حمایت از مستضعفین و هدایت و رهبری امت اسلامی است. از این رو تمام افعال و رفتار ملت ما می تواند بر سرنوشت امت اسلامی و به تعبیر رهبر معظم انقلاب، شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی تاثیر بگذارد. بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) در این خصوص می فرمایند:«امروز سرنوشت اسلام و سرنوشت مسلمین در ایران و سرنوشت کشور ما به دست ملت است و اگر مساحمه کنند در این امر، اهمال کنند، نروند رای ندهند مسئولیت متوجه خود آنهاست عیناً، و اگر بروند و در تشخیص مسامحه نکنند و اشخاص متعهد مسلم کسانی که برای کشور و اهالی کشور ارج قائل هستند کسانی که نمی خواهند زمام امور کشور ما به دست چپ بیفتد یا به دست راست بیفتد، این اشخاص را چنان چه تعیین کنند به تکلیف خودشان عمل کرده اند و اگر چنانچه مسامحه در این امر کنند و آنها پیش ببرند و شما ساکت باشید تمام مسئولیت متوجه شماست»

این بیان مستند به کلام الهی و مفادی از قانون اساسی است. بر اساس کلام الهی انسان موجودی مختار و دارای اختیار است و چون مختار است لذا باید در برابر اعمال و رفتارش نیز پاسخگو باشد. قرآن حاکمیت را از آن خدا می داند چنانکه در اصل پنجاه و ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می خوانیم: «حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست، و هم او انسان را بر سرنوشت اجتماعی حاکم ساخته است. هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد و ملت این حق خدادادی را از طرقی که در اصول بعد می آید اعمال می کند که یکی از اصول برگزاری انتخابات و شرکت مردم و تحقق اراده مردم در انتخابات است».(قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، ص 45) بر همین اساس، امام خمینی(ره) می فرمایند: «مردم در انتخابات آزادند و احتیاج به قیم ندارند و هیچ فرد یا گروه و دسته ای حق تحمیل فرد یا افرادی را به مردم ندارند. جامعه اسلامی ایران با درایت و رشد سیاسی خود جمهوری اسلامی و ارزشهای والای آن و حاکمیت قوانین خدا را پذیرفته اند و به این بیعت و این پیمان بزرگ وفادار مانده اند..»( صحیفه نور، ج 20، ص 194 )

در بعد دیگری از اهمیت این مسئله، امام بر این باور است که حضور باید حداکثری باشد تا نشانگر عزت اسلام وعزت نظام اسلامی گردد و این حضور نباید از اوایل انقلاب کمتر باشد. از منظر امام اگر به هر دلیلی این اتفاق بیفتد، دشمن امیدوار خواهد شد که بین نظام اسلامی و مردم فاصله افتاده است و این زنگ خطری برای کشور و بازگشت استعمار است. بر اساس چنین دیدگاهی است که امام می فرمایند:«شما چنانچه سطح رایتان از زمان سابق خدای نخواسته کمتر بشود ، بوقهای تبلیغاتی خارج و شکست خورده های فراری به خارج خواهند گفت که ایران از اسلام رو برگردانده و از جمهوری اسلامی رو برگردانده است» و از آنجایی که میزان رای ملت است، هر آنچه از صندوق های رای بیرون بیاید باید مورد قبول همگان گردد.

امام در جایی دیگر بار دیگر ضمن تاکید برمسئله انتخابات و حضور حداکثری مردم، تاکید بر حضور آگاهانه و همراه با بینش صحیح دارند، چنانکه می فرمایند:« اگر خدای نخواسته بر اسلام یا کشور اسلامی از ناحیه عدم دخالت در سرنوشت جامعه لطمه و صدمه‏ای وارد شود، یک یک تمام ملت در پیشگاه خدای قهار توانا مسؤول خواهیم بود و نسل‏های آینده که ممکن است از کناره‏گیری‏های کنونی مورد هزار گونه تجاوز واقع شوند ما را نبخشند.

«از مسائلی که ما در پیش داریم، الان قضیه انتخابات ریاست جمهوری است. من کار ندارم کی رئیس جمهور می شود، به من مربوط نیست، من خودم یک رأی دارم به هرکه دلم  می خواهد می دهم، شما هم همین طور. اما اگر بخواهید در مقابل دنیا اظهار حیات بکنید که بگویید ما بعد از گذشتن چندین سال زنده هستیم، باید مشارکت کنید. اگر خدای نخواسته از عدم مشارکت شما یک لطمه ای بر جمهوری اسلامی وارد بشود، بدانید که آحاد ما که خدای نخواسته این خلاف را کرده باشیم پیش خدا مسؤول هستیم. مسئله، مسئله ریاست جمهور نیست؛ مسئله، مسئله اسلام است؛ مسئله، مسئله قواعد اسلام است؛ مسئله، مسئله حیثیت اسلام است» (صحیفه امام، ج 19، ص 328)

در نهایت اینکه امام در واپسین ایام زندگی خود در وصیت نامه الهی سیاسی خود بار دیگر اهمیت انتخابات را متذکر شده و همه را به شرکت حداکثری در این خصوص دعوت می کند:« وصیت من به ملت شریف آن است که در تمامی انتخابات چه انتخابات ریاست جمهوری و چه نمایندگان مجلس شورای اسلامی و . . . در صحنه باشند و اشخاصی را که انتخاب می کنند روی ضوابطی باشد که اعتبار می شود. عدم دخالت مردم، از مراجع و علماء بزرگ تا طبقه بازاری و کشاورز و کارگر و کارمند، همه و همه مسؤول سرنوشت کشور و اسلام می باشند، چه در نسل حاضر و چه در نسلهای آینده، و چه بسا که در بعض مقاطع عدم حضور و مسامحه گناهی باشد که در راس گناهان کبیره است.پس علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد و الا کار از دست همه خارج خواهد شد و این حقیقتی است که بعد از مشروطه لمس نموده اید و نموده ایم. علاجی بالاتر و والاتر از آن نیست که ملت در سرتاسر کشور در کارهائی که به او  محول شده است بر طبق ضوابط اسلامی و قانون اساسی انجام دهد».(وصیتنامه سیاسی الهی، ص 19)

انتهای پیام/