ضرری که ترجمه اشتباه انا لله و انا الیه راجعون زد

به گزارش پایگاه خبری شهرستان شاهین شهر و میمه “شاهین نا“به نقل از صاحب نیوز- عبدالمجید حسینی / چقدر شده این جمله تو را به فکر وا دارد؟ اینکه روزی کسی با شنیدن نامت این جمله را بر سر زبان آورد؟ بگویند خدا بیامرزد یا …؟

همه ما وظیفه مان تلاش برای رضایت خداست اما چه می شود که گاهی این همه مسیر را اشتباه می رویم؟ چه مانعی بر سر راهی بزرگ داریم که از این راه بزرگتر می شود تا آنجا که راهی دیده نشود و همان بشود که امروزه به سردرگمی و بحران هویت شناخته شود؟
اما این آیه مهم مگر چه پیامی دارد که این همه در میان آیات قرآن مهم گشته است؟ وخداوند قرار است با شنیدن این جمله چه چیزی را در ما قرار دهد؟
معنای غلطی که رایج شده است:
آیات قرآن کریم معانی دقیق و عمیقی دارند که متاسفانه معمولا به خاطر یک ترجمه غلط و ناصحیح ، معنی اصلی آیه فراموش ، و همان معنی غلط در ذهن جامعه جای می گیرد .
یکی از این آیات شریفه همین آیه استرجاع (( انا لله و انا الیه راجعون می باشد )) که متاسفانه معنای غلطی از این آیه در ذهن همه ما نهادینه شده و آن اینکه : همه از خداییم و به سوی خدا باز میگردیم ؛ و حال آنکه این معنی غلط و اشتباه است و احتمالا سر منشأ این ترجمه غلط ( که قطعا سهوی نیست ) تفکرات و اندیشه های صوفیانه و عارفانه بوده که همه موجودات را از خدا می دانند !!

ترجمه صحیح چیست؟
اما ترجمه صحیح و درست این ایه که با افکار اسلامی و دیگر آیات قرآنی هم سازگاری دارد این است : همه از آن خداییم و به سوی او باز میگردیم ؛ همه ما از آن و متعلق به خداوند متعال هستیم نه اینکه همه از خدا باشیم .
شاید در نگاه اول برای شخص ، تفریق و تمایز بین این دو معنی بیهوده به نظر برسد ، اما با اندکی دقت و تامل خواهیم دید که تفاوت بسیار مهم است و معنای اول هیچ سنخیتی با اندیشه های خالص اسلامی و قرآنی و روایی ندارد و یک اندیشه ی صوفیانه و باطل بیش نیست !
همه این است: راز برای خدا بودن چیست؟
اینکه ما برای خداییم معنای بزرگیست، یادم می آید که در زندگینامه علامه عسگری خواندم که ایشان روی پیشانی خود نوشته بود وقف اهل بیت و آخر عمر خویش گفت من هیچ وقت جایی نرفتم که برای غیر خدا باشد و کاری نکردم که برای غیرخدا باشد چون مال وقفی نباید در غیر آن چیزی که برایش وقف شده استفاده شود.
تعبیری که عالمانه و با اراده نوشته شده و همین تصمیم علامه عسگری را در جامعه ایجاد کرده است، برای خدا بودن یعنی همین، یعنی درک حسی که ما برای خداییم و مال خدا نباید برای غیر خدا خرج شود.
خوب میدانیم که اگر این حس درونمان نهادینه شود، دیگر نه تنها به سوی هر کاری که خدا را ناراحت خواهد کرد نخواهیم رفت، بلکه خداوند همه اسباب را بسیج میکند تا راه حقیقی را به ما نشان دهند واین میشود که رفتنمان به سوی خدا آبرومندانه می شود.
چرا ناراحتی؟
یکی دیگر از معانی این آیه که در صاحب المیزان به آن اشاره میکند این است که انسان وقتی مصیبتی به او از طریق فوت یکی از بستگانش وارد میشود چرا ناراحت میشود، در حالی که همه ما ملک خداییم و خدا حق دارد در ملک خود هرگونه دخل و تصرفی انجام دهد، پس باید صبور بود وشاکر بود و دعا کرد تا خداوند او را در زمره صابران قرار دهد و چه کلیدی برای صبر بالاتر از اینکه وقتی خدا مال خودش را پس گرفت نباید از خدا شاکی بود و خود را به غصه ای که او را از خدا دور خواهد کرد.
باور کن تو هم آدمی!
خود را همه میدانی؟ پس تو هم آدمی، و وقتی تو هم آدمی یعنی روز خواهی رفت و خداوند تاریخ آن را مشخص نکرده و اطرافت پر است از عبرت هایی که نشان میدهد هیچ کس تاریخ وفاتش را نمیداند مگر مردان خدا، پس مرگ برای همسایه ات نیست.
چه کنیم؟
حرف بسیار است که چه باید کرد، اما آنچه مشخص است اینکه یاد مرگ از آن مقوله هایی است که باید در زندگی هایمان تقویت بخشیده شود و این چیزی نیست که شما را غمگین کند، بلکه یاد مرگ نشاط بخشاست و شما را به سویی میبرد که خدا میخواهد.
حضرت عزرائیل (سلام الله‌علیه) شبانه روز پنج بار به هر خانه نگاه می‌کند، پیامبر فرمود: این پنج بار در اوقات پنجگانه نماز است تا ببیند آنها در موقع نماز چه می‌کنند. هر خانه که در آن به نماز، در پنج وقت خود اهمیت داده شود، حضرت عزرائیل شهادتین را تلقین صاحب آن خانه می‌کند.
البته یاد مرگی سازنده است که همراه با امید باشد و گرنه جهنم از همان لحظه ای شروع خواهد شد که خود را مرده پنداشتی.

منابع:

۱٫ یادداشت های مسلم خاطری

۲٫ المیزان صفحه ۵۳۱

۳٫ بقره آیه ۱۵۶