جایگاه امامت، خلافت بر مسلمین است/ قیام برای اصلاح امت رسول الله(ص)

به گزارش شاهین پرس؛ سه شنبه هشتم ذی الحجه سال 60 هجری قمری، روز ترویه بود که حضرت امام حسین(ع) مراسم حج خود را نیمه تمام گذاشت و به همراه اهل بیت خود از مکه خارج شدند. در همان روزی که مسلم بن عقیل در کوفه برای ایشان بیعت گرفته بود. در تاریخ طبری از شاهدی نقل شده که امام حسین(علیه السّلام) بر خانه کعبه و میان صفا و مروه طواف کرد و تقصیر کرد و احرام عمره گذاشت، آنگاه به سوى کوفه روان شد و ما با کسان خود سوى منی رفتیم.

تصمیم سال 60 هجری امام حسین(ع) برای قیام علیه دستگاه ظلم و جور آن زمان پس از قرن ها هنوز تازه و درس آموز است، بشریت بارها و بارها و از هر زاویه ای که این بخش از تاریخ (واقعه عاشورا) را مرور کند باز هم روایتی استخوان و جگر سوز از مظلومیت و خون به ناحق ریخته شده خاندان آل الله، سرکشی و طغیان ابلیس انسان نما با مظلوم کشی و شرارت جبهه باطل در برابر جبهه حق دریافت می کند.

با حجت الاسلام و المسلمین سید محمد هادی محمودی کارشناس مذهبی در خصوص برخی دلایل حرکت و قیام امام حسین(ع) به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانید

* شاهین پرس؛ علت حرکت امام حسین(ع) در روز هشتم ذی الحجه و در حالی که هنوز مراسم حج به پایان نرسیده چی بود؟

حجت الاسلام سید محمدهادی محمودی؛ دلایل متعددی برای حرکت امام حسین(ع) برای خروج از مکه به سمت کوفه وجود دارد ولیکن به اختصار می توان برخی از مهمترین این موارد اشاره کرد از جمله اینکه طبق ادله های تاریخی امام حسین(ع) مورد دعوت شدید مردم کوفه برای به دست گرفتن حاکمیت کوفه و بر عهده گرفتن امامت مردم قرار گرفته بودند در روایات نقل شده که دوازده هزار نامه و درخواست برای امام ارسال شده بود.

اساسا جایگاه امامت، خلافت بر مسلمین است و اگر مردم از امام درخواست کنند که خلافت و حاکمیت جامعه را برعهده بگیرد و در قبال این خلافت و حاکمیت موضوع هدایت هم متصور شود امام از طرف خداوند متعال ملزم به هدایت آن مردم می شود همانگونه که در قرآن کریم آمده است زمانی که قوم حضرت یونس(ع) از خداوند درخواست هدایتگر کردند و حضرت بونس که در میان قوم خود نبود از طرف خدا مورد بازخواست قرار گرفت که چرا وقتی قوم تو به هدایتگر نیاز داشتند در میان آنها حاضر نشدی؟ به همین دلیل مواخذه شد و در شکم ماهی قرار گرفت و اگر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) هم درخواست مردم را اجابت نمی کرد مورد مواخذه خداوند قرار می گرفت.

امام حسین(ع) پیش از حرکت خود، برای اثبات عقلانیت آغاز این حرکت، مسلم بن عقیل را که نزدیک ترین و مورد اعتمادترین فرد از اطرافیان خود بود را به عنوان نماینده به سوی کوفه فرستاد تا هم از صحت درخواست و دعوت کوفیان مطمئن شود و هم شرایط و مخاطرات احتمالی شهر کوفه را بررسی کرده و به اطلاع امام برساند مسلم هم راهی شد و پس از بررسی، صحت درخواست و دعوت مردم را به امام رساند و گفت که مشکلی نیست و خطری هم تهدید نمی کند.

دعوت 12 هزار نفره کوفیان از امام حسین(ع) که به 18 هزار نفر رسید 

همانگونه که بیان شد علت حرکت امام حسین(ع) درخواست مردم کوفه بود که بالغ بر 12 هزار نامه و درخواست مردم کوفه از امام حسین(ع) بود که با حرکت مسلم بن عقیل تعداد دعوت کنندگان و درخواست هدایتگر کنندگان از امام به 18 هزار نفر رسید و امام باید درخواست مردم را اجابت می کرد چون اگر اجابت نمی کرد مورد مواخذه خداوند قرار می گرفت.

خوف از ترور و هدر رفتن خون امام(ع) و شکسته شدن حرمت خانه خدا وجود داشت

یکی دیگر از دلایل حرکت امام حسین(ع) به سوی کوفه «خوف از جان در مکه» بود زیرا افرادی از طرف یزید لعنته الله علیه با شمشیرهای پنهان شده در زیر لباس به قصد جان امام(ع) به مراسم حج آمده بودند و امام خوف داشت که خونش هدر برود و اگر امام(ع) در مکه به شهات می رسید بدون اینکه در دستگاه خلافت یزید هیچ اتفاقی بیفتد امام ترور می شد و خونش به هدر می رفت. و این بدترین نوع قتل امام(ع) باعث می شد حرمت خانه خدا نیز زیر سوال برود و این خیلی مهم است در خانه خدا که نباید خون حتی یک حشره هم ریخته شود خون امام ریخته شود و اگر خون امام ریخته می شد حرمت خانه خدا شکسته می شد.

 خداوند راضی نیست انسان ها بیخودی کشته شوند مگر در جهاد دراه خدا

به همین دلیل با وجود اینکه امام هیچگاه خوف از جان خود ندارد اما از خوف اینکه خدا به این نوع کشته شدن راضی نیست حج خود را نیمه تمام گذاشت و از مکه خارج شد در روایات آمده که امام زمان(عج) غیبت کرده است. چرا؟ چون خوف از به قتل رسیدن امام(ع) وجود دارد پرسیده می شود مگر ترس از جان برای امام ناپسند نیست؟ گفته می شود آنجاییکه خوف به هدر رفتن خون امام وجود داشته باشد خوف از جان نه تنها بد نیست بلکه پسندیده هم است. خداوند متعال راضی نیست انسان ها بیخودی کشته شوند مگر در جنگ و جهاد در راه خدا یا بر خون ریخته شده اثری مترتب باشد. نباید خون امام هدر می رفت چون وعده خدا زیر سوال می رود، امام حسین(عج) نباید کشته می شد بخاطر اینکه باید یک حرکت در دین پیامبر ایجاد می کرد، باید فساد یزید و بنی امیه آشکار می شد و بر همین اساس نباید خون امام در مکه هدر می رفت و این برعهده حضرت بود

* امام حسین(ع) برای رسیدن به کوفه چه مسیری را برای حرکت کاروان انتخاب کرد؟

امام حسین(ع) به دلیل اینکه در کاروان زنان و کودکان اهل بیت خود را به همراه داشت، مسیر حرکت کاروان را منطقی انتخاب کرد مسیری کندرو که مسیری روستا به روستا بود تا امکان اتراق و استراحت وجود داشته باشد این مسیر کندرو روستا به روستا فاصله مکه تا کوفه، تقریبا یک و نیم برابر طولانی تر از مسیر تندرو بود و واقعا منطقی هم بود چون انسان وقتی به همراه زن و فرزند و با شتر حرکت می کند نه با اسب جنگی باید مسیری باشد که آب و استراحتگاه در آن وجود داشته باشد به همین دلیل امام مسیری که به سرزمین کربلا و نینوا منتهی شد حرکت کرد هم مطابق با دستور الهی و هم مطابق با عقل بود.

* چرا امام حسین(ع) بعد از خبر شهادت مسلم بن عقیل مسیر را ادامه داد؟

چهار منزل مانده به کربلا خبر شهادت مسلم بن عقیل به امام رسید در این حالت هم امام نمی توانست برگردد هم حالت ترس از مرگ تلقی می شد و هم احتمال دستگیری امام وجود داشت، در هر صورت امام در هر سه صورت چه در مسیر رفت یا مسیر برگشت و یا اتراق می بود امکان دستگیری توسط لشکر حربن یزید ریاحی وجود داشت بنابراین بهترین حالت ادامه مسیر بود به خاطر اینکه مورد دعوت مردم قرار گرفته بود و باید دعوت مردم را اجابت می کرد لذا امام بهترین گزینه را انتخاب کرد.

* حرکت امام حسین(ع) از مکه به کوفه چه پیامی داشت؟

امام(ع) علاوه بر اینکه به نزدیکان و اطرافیان خود فرموده بود که این مسیر، مسیر شهادت است تاکید کرد بودند که من برای اصلاح امت جدم رسول الله(ص) قیام کردم و واقعا حرکت امام حسین(ع) به سمت کوفه حالت قیام داشت چون اگر امام به کوفه می رسید و مردم کوفه یزید را قبول نداشتند خودبخود قیام شکل می گرفت امام در مسیری بود که به قیام می رسید برای همین فرمودند که من برای اصلاح امت جدم قیام کردم احیای امر به معروف و نهی از منکر و … قیام کردم.

انتهای پیام/