شرف الشمس سنگ یا دعا نیست

به گزارش شاهین پرس؛ این روزها در کوچه و بازار و حتی در فضای مجازی با اطلاعیه‌ هایی برای سفارش نوشتن شرف الشمس و آثار آن، زیاد روبرو می‌شویم. بازاری که با شروع فروردین تب و تاب آن بالا گرفته و نرخ مشخصی ندارد. بازاری که افراد بدون شناخت از چیستی و میزان سندیت آن وارد شده و چه بسا فریب بخورند. این متن شما را با هرآنچه در این موضوع لازم دارید؛ آشنا می‌کند.

شرف الشمس چیست؟

شرف الشمس سنگ یا دعا نیست بلکه “شرف شمس در نوزده درجه حمل است” و این یعنی در همان 19 فروردین خورشید قدرت فلکی خاصی می‌یابد. در کتب علوم غریبه نیز اشکالی را مدون کرده‌اند که اگر این اشکال در آن روز خاص از طلوع تا غروب آفتاب و یا به قولی از ساعت 11صبح تا 11شب منقش گردد؛ دارای خواص و فوایدی است.

ریشه مطلب کجاست؟

همه چیز به یک قضیه بر می‌گردد که نقلی بسیار ضعیف و مجهول است و آن بدین صورت است که کتاب ریاض العلما نقل کرده و گفته که در کتابی از کتابها که نام و مذهب نویسنده‌اش را نمی‌دانم ولی احتمالاً شیعه است! نقل شده که در کتابی در اردبیل دیدم که ابوعلی طوسی گفته که رئیس ابا البدر این اشکال را نوشته و ذکر کرده که از یک فرد موثقی شنیده که امام علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) آن را روی صخره‌ای نقش شده یافته و خبر داده که آن اسم اعظم الهی است و سپس آن نقش‌ها را به شعر درآورده است.[1]

نمی‌ دانم خواننده محترم متوجه شد که چند مطلب مجهول و نامعلوم دست به دست یکدیگر دادند تا این قضیه نه در کتب طراز اول بلکه در کتاب های قرن اخیر جا بگیرد یا نه؟ بله، هیچ کسی نتوانسته صحت انتساب آن ابیات را به امام علی (علیه‌السلام) اثبات کرده یا برای این اشکال در کتاب های معتبر سندی بدست آورد.

جالب است بدانید

جالب است که بدانید در همین منبع هیچ حرف و سخنی از لزوم و وجوب نقش کردن روی سنگ و زمان آن به میان نیامده است و شرایطی که از آن با آب و تاب سخن گفته می‌شود تجربیات یا بازار گرمی‌هایی است که بعداً پر و بال یافته است.

این شرایط چند مطلب ساده بیشتر نیست و آن هم عبارتند از نگارش این اشکال در 19 فروردین از طلوع تا غروب آفتاب که نباید هیچ خطی دوبار کشیده شده یا سوراخ‌ های “ستاره” و “میم” و‌ “ها” و “واو” بسته شود و نیز نباید خطوط ابتدا و انتهای ستاره یگدیگر را قطع کند و باید اندازه ” الف‌ ها ” یکسان بوده و  “واو” آخر روی تمام نقش کشیده شود.

علت انتخاب سنگ زرد تنها زرد بودن آن است زیرا به اعتقاد دعانویسان رنگ زرد برای جلب موکل این اشکال کارایی بیشتر دارد؛ پس می‌توان آن را روی یک کاغذ زرد هم نوشت یا آنکه با جوهری زرد رنگ روی کاغذی سفید نگاشت. البته انتخاب عقیق زرد با آنکه ارزان‌ترین نوع این سنگ نیمه قیمتی است! یک انتخاب رندانه است؛ انتخابی که بیشتر اهمیت آن به سنگ بر می‌گردد تا نقش آن!

آثار عقیق یا آثار نقش‌ها

بله این روزها حتی پنجاه‌ هزار تومان هم بابت این نوع سنگها گرفته می‌شود رقمی که ده برابر ارزش آن است! افرادی هم برای برآورده شدن حاجت و دوری از بلاها و رهایی از فقر به آن پناه می‌برند. حال این حاجت می‌ تواند بخت گشایی یا جلب محبت و کسب موفقیت باشد. اما جالب است بدانید همه این آثار در نگین عقیق نهفته است حتی اگر آن نقش ها را نداشته باشد. احادیث خوبی نیز در زمینه این آثار و فواید سنگ عقیق (از هر نوع آن) در کتاب کافی شریف آمده است. اینها کجا و آن نقل ضعیف کجا. به درستی فهمیدیم که چرا اصرار دارند تا آن نقوش روی عقیق زرد نوشته شود؛ چون آثار را از عقیق بگیرند و به آن نقش‌ های بی سند و ضعیف منتسب کنند.

پس سفارشی در اهمیت و استفاده از این نوع نقش و اشکال نمی‌کنیم چون آن سندی نداشته و هیچ یک از ائمه (علیهم‌ السلام) آن را استفاده نکرده و به آن سفارش ننموده‌اند؛ اما می‌گوییم از انگشتری عقیق غفلت نکنید. نگینی که از احجار کریمه شمرده می‌شود و در حاجت روایی، سلامتی سفر، جلوگیری از اتفاقات ناگوار نقش داشته و مورد استفاده و سفارش خاندان عصمت و طهارت بوده است.[2]

به این نکات توجه کنید

با این توضیحات و ذکر راهکارهایی مستند برای آن آثار فکر نمی‌کنیم که دیگر کسی بخواهد از بازار چنین نقش‌هایی را تهیه کند و باز اگر خواستید از آن نقش‌ها استفاده کنید بدانید که خودتان هم می‌توانید با ذکر نکاتی که بیان شد شروع به کشیدن آن کنید. اگر هم خواستید آن را خریداری کنید بدانید که این نوع عقیق نه گرانبها و نایاب است و نه کشیدن آن نقوش کار خاصی دارد. پس باز به شما پیشنهاد می‌کنیم به جای خرید نامرغوب ترین عقیق و هزینه برای نقش و نگارهای بی سند آن از نوع عقیق سرخ استفاده کنید که امام صادق (علیه السلام) از پدرانش نقل کردند که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «کسی که انگشتر عقیق سرخ به دست کند خداوند کارهایش را به نیکی ختم می‌کند.»[3]

در انتها

کم نبوده که تبلیغات، کالایی نامرغوب را با ارزش جلوه داده و مردم را از کالایی خوب و ازشمند دور کند. باید مراقب باشیم که این بازی ما را درگیر خود نکند. به علاوه آنکه بدانیم همه این مطالب تنها وسایلی برای جلب اراده الهی است و اگر مطلبی را خدا نخواست هیچ توسل و ابزاری کارساز نیست.

پی‌نوشت:

1-  في رياض العلماء: كان رئيساً فاضلا كاملا، وفي نسخة هو الشيخ الرئيس الفاضل الكامل الامامي المعروف ولم أعلم اسمه ولا عصره ولا مذهبه، لكن الظاهر إنه شيعي اثنا عشري، وقد رأيت في أردبيل في كتاب هذه العبارة: قال أبو علي الطوسي إنّ الرئيس أبا البدر كتب هذه الأشكال ه ااا ممم ا= هـ ق اااا وذكر انّه سمع من ثقة أنّ عليّ بن أبي طالب (عليه السلام) وجدها على صخرة منقوشة، وأخبر أنها اسم الله الأعظم، وفسّرها (أي علي) بهذه الأبيات: ثلاث عصى صففت بعد خاتم/على رأسها مثل السنان المقوم// وميم طميس ابتر ثم سلم/إلى كل مأمول وليس بسلم//وهاء شقيق ثم واو منكس/كاُنبوب حجام وليس بمحجم// وأربعة مثل الأنامل صففت/تشير إلى الخيرات من غير معصم//فذلك اسم الله جلّ جلاله/إلى كلّ مخلوق فصيح وأعجم//فيا حامل الاسم الذي ليس مثله/توقّ به كلّ المكاره تسلم.[مـسـند الإمام علي(عليه‌السلام)، السيد حسن القبانچي، ج2، ص535]
2- پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند:«مَنْ تَخَتَّمَ بِالْعَقِيقِ قُضِيَتْ حَوَائِجُهُ؛ کسی که انگشتر عقیق به دست کند؛ حوائجش برآورده شود.» امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند:«مَنِ اتَّخَذَ خَاتَماً فَصُّهُ عَقِيقٌ لَمْ يَفْتَقِرْ وَ لَمْ يُقْضَ لَهُ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ؛ کسی که انگشتری که نگین آن از عقیق است بگیرد فقیر نشده و برایش پیش آمدی نمی‌آید مگر آنکه برایش نیکو باشد.»و…[رک: الکافی، کلینی، ج6، ص471]
3- «عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیهم‌السلام قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ‏ مَنْ تَخَتَّمَ بِفَصِّ عَقِيقٍ‏ أَحْمَرَ خَتَمَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِالْحُسْنَى‏»[الجعفریات، ص185]

انتهای پیام/