عجیب ترین پارک ملی دنیا!+عکس

به گزارش شاهین پرس، زنجیره های پیچ در پیچ شنی در میان استخرهایی از آب نقره گون در هم پیچیده و ترکیب بی نظیری از شاهکار طبیعت را پیش روی آدمی می گذارد!

این حجم از زیبایی بی بدیل نفس را در سینه حبس می کند و دست از سر ذهن بازیگوش گردشگران بر نمی دارد.

دریافتنش زیباست که چگونه شن و باد و باران دست در دست هم این منظره بی نظیر شنی را پدید آورده اند.

از بالا که نگاه می کنی، نوارهای سفید و آبی چشمانت را نوازش می دهند و مشتاقی تا هر چه زودتر به سطح زمین نزدیک شوی و واقعیت این اعجاب طبیعی را با دست لمس کنی.

چندی پیش تر از ۱۵ مکان عجیب و طبیعی کره زمین به اختصار سخن گفتیم و آن ها را برای شما معرفی کردیم؛ ۱۵ مکانی که بیش تر به سیاره ای عجیب شباهت دارند تا پارکی عادی بر پهنه سبز و آبی کره نام آشنای زمین. پارک ملی لینسویز ماراینسیز ( Lençóis Maranhenses National Park ) یکی از آن عجایب بود که مادر طبیعت با ذوق بی انتهای خود آن را پدید آورد و با سرور به تماشای مخلوق منحصر به فرد خود نشست.

چرا پارک ملی لینسویز ماراینسیز؟

---

– یکی از خارق العاده ترین پدیده های طبیعی است.

– مشابهش را هیچ جای دیگر نخواهید دید.

– ترکیب دل پذیر و متضادی از دریا و صحرا را در دل هم خواهید دید.

– سالانه بسیاری برای دیدن این پارک ملی به ایالت مارانو برزیل می روند.

پارک ملی لینسویز ماراینسیز را بشناسید | Lençóis Maranhenses

پارک ملی لینسویز ماراینسیز ( Lençóis Maranhenses National Park ) برزیل نه تنها یکی از بهترین پارک های ملی این کشور که یکی از مکان های شگفت انگیز و خاص در دنیاست. وقتی به این این پارک ملی اعجاب انگیز می نگری، ۱۵۵۰ کیلومتر مربع زمینی از شن های سفید و نرم می بینی که در فواصل منظم به دریاچه های آبی فیروزه ای و خنکی مزین شده است. این پارک از آن رو لینسویز ماراینسیز نام گرفته، چرا که این کلمات در پرتغالی به معنای ملحفه های مارانو معنا می شود. این سطح شنی و سپید رنگ، همچون روکش هایی برای بستر پارک دیده شده اند. مارانو ( Maranhão ) یکی از ایالت های برزیل است که این پارک ملی خارق العاده در آن واقع شده است. پارک ملی لینسویز ماراینسز در شمال شرقی کشور برزیل قرار دارد.

در نگاه اول پارک ملی لینسویز ماراینسیز همانند دیگر صحراها به چشم می آید که تا مایل ها هیچ اثری از پوشش گیاهی در آن نیست. اما باید بدانید که این پارک ملی تفاوت فاحش بسیاری با بیابان ها دارد؛ لینسویز ماراینسیز اصلا بیابان نیست چرا که بارش سالانه منطقه نزدیک به ۱۲۰۰ میلی متر است. بنابراین بارش این منطه بسیار بیش تر از آن است که بیابان در نظر گرفته شود. به طور کلی میزان بارندگی در بیابان ها کم تر از 25.4 میلی متر در سال است.

از آن جا که لینسویز ماراینسیز درست در کناره حوزه رودخانه ای آمازون قرار گرفته، به هنگام شروع سال، مورد هجوم باران های سیل آسا قرار می گیرد. آب باران در دره های میان تپه های شنی پارک جمع می شود و در طی شش ماهه اول سال، تالاب های فصلی متعدد چهره متفاوتی به این پارک شنی می بخشند. اتفاق نادری که مشابهش را هیچ جای دیگری نخواهید دید؛ تپه های شنی و گودال های شفاف آبی که در کنار یک دیگر قرار گرفته اند. البته حوضچه های این پارک ملی اعجاب انگیز همیشگی نیست و در طی فصول کم باران، تابش آفتاب استوایی، منطقه را به سرعت خشک می کند. تبخیر آب تالاب ها به حدی افزایش می باید که تنها در طی یک ماه حداکثر 8 سانتی متر از عمق تالاب ها باقی می ماند.

پارک ملی لینسویز ماراینسیز قطعا یکی از عجیب ترین و جالب توجه ترین مکان های طبیعی بر روی زمین است که نامش را می توان در لیستی چون ۱۵ سیاره بر روی زمین دید. این پارک در تاریخ ۲ ژوئن ۱۹۸۱ به عنوان پارک ملی نام گذاری شد. 

نحوه تشکیل پارک ملی لینسویز ماراینسیز

جالب است بدانید که پارک ملی لینسویز ماراینسیز در طی بیش از هزار سال تشکیل شده است.

دو رودخانه از میان پارک ملی لینسویز ماراینسیز عبور می کند. این رودخانه ها سالیان سال شن ها را از دهانه رودخانه و نواحی داخلی منطقه به داخل اقیانوس اطلس می راندند و در گذر زمان باعث شدند که هزاران تن لایه و رسوب در بخش شمالی ساحل برزیل لایه گذاری شود. این اتفاق به تنهایی خود پدیده عجیبی را رقم نمی زند، چرا که به طور معمول رسوبهای سیال به کمک رودخانه ها به بخش های مختلف برده شده و در کناره های دریا، خطوط ساحلی را پدید می آورند.

اما دست نگه دارید. در مورد پارک ملی لینسویز ماراینسیز داستان متفاوتی در جریان است، چرا که شن ها در یک جا تثبیت نشدند. در طی فصول خشک سال خصوصا در ماه های اکتبر و نوامبر بادهای قدرتمند از نواحی استوایی اطلس، ضربه قدرتمند خود را بر روی شن های منطقه وارد کرده و آن ها را تا فاصله ۴۸ کیلومتری منتقل می کنند. بدین ترتیب منطقه ای با تپه های شنی و هلالی شکل به نام  لینسویز ماراینسیز تشکیل شد. برخی از این تپه ها ۴۰ متر ارتفاع و سالانه حدود ۲۰ متر پیشرفت دارند. این تپه های شنی تقریبا ۵۰ کیلومتر از مساحت منطقه را در برگرفته اند و همچنین در امتداد خط ساحلی متروک نزدیک ۴۳ کیلومتر گسترش یافته اند. تپه های شنی پارک لینسویز ماراینسیز در تغییر شکل و حرکتی دائمی اند به طوری که در هر چرخه ی فصلی کاملا تغییر می کنند.

تفریحات پارک ملی لینسویز ماراینسیز

بسیاری از گردشگران به پارک ملی  لینسویز ماراینسیز می روند. خوب است بدانید که علاوه بر گشت و گذار پیاده میان تپه های شنی و عکاسی از این مناظر خارق العاده، تفریحات دیگری در دسترس شما قرار می گیرد که از این جمله اند:

۱- آفرود و موتور چهار چرخ سواری

با استفاده از جیپ و یا موتورهای چهارچرخ می توانید لذت سواری بر بالا و پایین تپه های شنی پارک را تجربه کنید. البته می توانید این لذت را با عکاسی و ثبت جاودانه مناظر و در ازای حفظ سلامت محیط زیست پارک ملی، جا به جا کنید.

با جیپ سواری در پارک شما به بازدید تالاب های پارک ملی مانند بونیتا، آزول و گایووتا خواهید رفت. برای جیپ سواری دو نوع تور نصفه روزه و تمام روزه در اختیار شماست.

هزینه تورهای جیپ سواری از ۷۰ رئال برزیلی که قیمت تور نصفه روزه است، شروع می شود.

همچنین وسیله دیگری به نام جاردینیرا ( jardineira ) با گنجایش ۱۰ نفر وجود دارد که هزینه ۳۵ رئالی دارد.

۲- آب تنی 

اگر دمای آب به قدر کافی بالا باشد، امکان شنا و آب تنی در تالاب ها وجود دارد. درجه آب برخی از تالاب ها تا ۲۵ درجه سانتیگراد اندازه گیری شده اند.

۳- گشت هوایی

امکان آن وجود دارد که با ۳۰ دقیقه پرواز بر فراز پارک ملی، به تماشای هوایی تپه های شنی و تالاب های فصلی بپردازید.

هزینه این پروازها ۱۸۰ رئال است.

۴- قایق سواری

همان طور که قبلا گفتیم دو رودخانه از میان این پارک ملی عبور می کند، یکی از آن ها رودخانهریو پرگیسس ( Rio Preguiças ) است که امکان قایق سواری را در آن خواهید داشت. این رودخانه از شهر بررینس شروع می شود، از کنار جنگل نخل ها، درختان کرنا و تپه های شنی عبور می کند و در نهایت به اقیانوس اطلس می پیوندد.

با استفاده از راهنما می توانید با قایق های موتوری در طول رودخانه ریو پرگیسس سفر کنید. چندین توقف در طول رودخانه برای شنا، خرید ماهی و کباب کردن آن به عنوان ناهار خواهید داشت. همچنین یک توقف در مانداکارو خواهد بود که در آن ایستگاه می توانید از فانوس دریایی روستا بالا بروید و از آن جا با زاویه دید ۳۶۰ درجه تپه های شنی ماه شکل را تماشا کنید.

۵- تیوپ سواری در رودخانه 

رودخانه دیگری نیز به نام ریو کاردوسا ( Rio Cardosa ) وجود دارد که می توانید در آن به صورت خوابیده سوار آن شده و در رودخانه نسبتا خروشان غرق تفریح و هیجان شوید. تورهای نصف روزه رودخانه نوردی، شامل ۹۰ دقیقه تفریح در رودخانه ریو اردوسا هستند که هزینه ای ۵۰ رئالی دارند.

۶- دیگر تفریحات

از دیگر تفریحاتی که در پارک ملی لینسویز ماراینسیز امکانش را دارید، تفریحاتی آبی مانند استفاده از چتر پاراسل است که البته از هزینه و نوع تهیه آن ها اطلاعات دقیقی در دست نیست.

همچنین امکان آن را دارید تا در محیط های مشخص شده در پارک، به پیک نیک بپردازید.

دیدنی های پارک ملی 

برخی از تالاب ها و حوضچه هایی که در میان زمین شنی پارک ملی لینسویز ماراینسیز به چشم می خورند، بسیار بزرگ اند. از آن جمله می توان به تالاب بونیتا و آزول اشاره کرد که هر دو در نزدیکی شهر بررینس قرار دارند. همچنین ارزش آن را دارد که از تالاب تراپیکال که در نزدیکی روستای آتینس قرار گرفته نیز بازدید کنید.

تالاب گایووتا (مرغ دریایی) یکی از بزرگ ترین و زیباترین حوضچه های پارک ملی لینسویز ماراینسیز است که در نزدیکی روستای سانتو آمارو دومارانو ( Santo Amaro do Maranhão ) قرار گرفته. این روستا خود با شهر بررینس ۹۵ کیلومتر فاصله دارد.

جوامع بشری در کنار پارک ملی لینسویز ماراینسیز

نام پارک ملی را از آن روی بر منطقه لینسویز ماراینسیز گذاشته اند که از لحاظ زیستی، منطقه ای محافظت شده محسوب می شود. با این وجود این بدان معنا نیست که آدمی در این محوطه زندگی نکند و در محوطه وسیع پارک ملی و نزدیکی تپه های شنی، روستاهایی زنده به چشم می خورد. در روستاهای گوئیمادا دوس بریتوس ( Queimada dos Britos ) و بایکسا گرند ( Baixa Grande ) خانه هایی گلی با سقف هایی از تنه های نخل وجود دارد و مردمانی متشکل از ۹۰ زن، مرد و کودک در دو واحه میان میان تپه ها زندگی می کنند. همانند تپه ها و طبیعت پارک ملی، مردمان این روستاها نیز با تغییر فصول روش زندگی روزمره خود را تغییر می دهند. به طور معمول در فصول کم باران، به کشاورزی و دامپروری مشغول اند. این مردمان در پرورش حیواناتی مانند مرغ، بز و گاو دست دارند و گیاهانی چون لوبیا، بادام هندی، نوعی نخل و گیاهان ساحلی پرورش می دهند.

در فصل های پر باران، به سبب بارش زیاد باران کشاورزی و کاشت گیاهان دشوار می شود و بنابراین مردمان روستا به نزدیکی سواحل کوچ می کنند و شش ماه دیگر سال را به ماهیگیری می گذرانند. این مردم ماهی ها را خشک و نمک سود کرده و با فروش آن ها به مسافران و گردشگران تأمین معاش می کنند.

پوشش جانوری

در ماه جولای که تالاب ها در بیش ترین و وسیع ترین حالت خود قرار دارند، گاه تا ۹۰ متر طول و ۳ متر عمق دست پیدا می کنند. با آن که این تالاب ها تنها برای چندین ماه در سال وجود دارند اما تهی از زندگی نیستند. برخی از تالاب ها توسط رودخانه های همجوار به یکدیگر متصل شده و با ایجاد کانال ها، راهی را برای ماهی های اقیانوسی جهت ورود به استخرهایی موقت ایجاد می کنند و این موجودات دریایی از تالاب های پارک ملی لینسویز ماراینسیز به عنوان خانه تابستانه خود استاده می کنند.

هنگامی که بارش باران قطع می شود و تالاب ها تقریبا از میان می روند، ماهی هایی مانند گرگ ماهی فصول خشک و سرد سال را به صورت خواب زمستانه می گذرانند. این ماهی درون شن ها به قدری چاله می کند و به درون فرو می رود تا به شن های مرطوب برسد. با گذشت فصول خشک سال و شروع باران سیل آسا و پدید آمدن دوباره تالاب ها، گرگ ماهی ها به درون تالاب ها باز گشته و از حشرات و دیگر ماهی ها تغذیه می کنند.

برخی دیگر از ماهی ها نیز در شن های مرطوب تخم ریزی کرده و بچه ماهی ها پس از گذشت یک سال سر از تخم درآورده و تالاب ها را سرشار از زندگی می کنند.

علاوه بر ماهی ها، حدود ۴۲ گونه از خزندگان در این پارک وسیع و منحصر به فرد زندگی می کنند که ۸۰% آن ها در بخش ساحلی پارک زندگی می کنند. اما از زمانی که پای گردشگران و آفرود به این پارک باز شد، بسیاری از این خزندگان آسیب دیدند. از جمله خزندگان پارک می توان به انواعی از مارها، ایگوانا، خرچنگ و لاک پشت اشاره کرد. همچنین چندین گونه پرنده آشیانه ساز در پارک ملی لینسویز ماراینسیز به چشم می خورد.

پوشش گیاهی پارک ملی لینسویز ماراینسیز

گرچه پارک ملی لینسویز ماراینسیز متوسط بارش سالانه بالایی دارد، اما به سبب وجود بادهای قوی در اغلب اوقات سال، پوشش گیاهی چندانی در این منطقه به چشم نمی خورد. با این حال این منطقه کاملا بیابانی نیست و هر چند کم، اما گیاهانی چون درخت مانگرو یا کرنا و نوعی درخت تزئینی نخل در میان تپه های شنی این منطقه وجود دارد.

بهترین زمان بازدید از تالاب های پارک ملی

+ نیمه اول سال: اواسط اردیبهشت تا شهریور بهترین زمان بازدید از تالاب های منحصر به فرد پارک ملی لینسویز ماراینسیز برزیل است. در این وقت تالاب ها پرآب هستند و دمای هوا به قدری بالا نیست که آزاردهنده باشد چرا که در نیمکره جنوبی این زمان پاییز و زمستان منطقه محسوب می شود و بارش های پاییزه و زمستانه موجب پر شدن تالاب ها می شود. در این شش ماه، در تیر ماه تالاب ها بیش ترین میزان آب را دارند.

+ نیمه دوم سال: با شروع ماه مهر و وزش بادهای منطقه ای، سفر به این پارک ملی و پیدا کردن راهی برای مشاهده منظره شنی پارک سخت می شود.

+ بهترین زمان در طی روز برای دیدن تپه های شنی پارک، پس از طلوع و پیش از غروب آفتاب است؛ چرا که زاویه مایل نور باعث ایجاد سایه هایی چشمنواز در کنار خطوط منحنی و نرم تپه های شنی می شود.

اقامت برای بازدید از پارک ملی لینسویز ماراینسیز

باید توجه داشته باشید که امکان کمپ زدن در پارک ملی لینسویز ماراینسیز وجود ندارد و برای بازدید از تپه های شنی و این پارک ملی، اقامت شبانه در شهر بررینس انتخاب خوبی خواهد بود. البته اقامت در روستای آتینس نیز می تواند گزینه خوبی باشد، زیرا دسترسی سریع تری به پارک ملی خواهید داشت، البته امکانات شهری نیز به مراتب کم تر است. اگر روستای آتینس را برای اقامت انتخاب کنید، احتیاجی به وسیله نقلیه نخواهید داشت و می توانید پیاده به گشت و گذار در پارک بپردازید.

همچنین می توانید در یکی از روستاهای مانداکارو و کابوره شب را بگذرانید که این دو گزینه نیز امکانات بسیاری ندارند.

شهر سانتو آمارو در لبه غربی پارک ملی قرار گرفته و از این شهر نیز برای استراحت می توانید استفاده کنید.

فواصل هر کدام از شهرها و روستاها تا پارک ملی لینسویز ماراینسیز:

شهر بررینس تا مرکز پارک ملی: ۱۱٫۵ کیلومتر

آتینس تا مرکز پارک ملی: ۱۰ کیلومتر

مانداکارو تا مرکز پارک ملی: ۱۱ کیلومتر

کابوره تا مرکز پارک ملی: ۱۱ کیلومتر

سانتو آمارو: ۵-۶ کیلومتر

دانستنی هایی جالب از پارک ملی لینسویز ماراینسیز

۱) مردم محلی اطراف این پارک ملی در طی فصول بارانی زندگی خود را از طریق ماهی گیری می گذرانند و در دیگر اوقات سال به کمک کشاورزی روزگار می گذرانند.

۲) ارتفاع برخی از تپه های شنی این پارک ملی گاه به ۴۰ متر می رسد.

۳) در سال ۲۰۰۲ جاده ای از مرکز ایالت مارانو، شهر سائو لوئیس به سوی شهر بررینس کشیده شد که هم اکنون به عنوان راه دسترسی به پارک ملی مورد استفاده است.

۴) پس از کشیده شدن جاده ای به سوی پارک ملی لینسویز ماراینسیز، تعداد گردشگران این پارک خارق العاده افزایش یافت و سالانه بیش از 60,000 بازدید کننده به این پارک می روند.

۵) پس از افزایش بازدید کنندگان پارک ملی و افزایش استفاده از آفرود، نگرانی های زیست محیطی در باب از دست رفتن و آسیب دیدن تپه های شنی نظرات را جلب کرد.

دسترسی به پارک ملی لینسویز ماراینسیز

بهترین راه برای دسترسی و بازدید از این پارک ملی، پرواز به شهر سائو لوئیس، مرکز ایالت مارانو است. از آن جا برای رسیدن به پارک ملی دو راه دارید. یا از تورهای پارک ملی استفاده کنید و یا با استفاده از حمل و نقل عمومی، ابتدا خود را به شهر بررینس برسانید.

اتوبوس: فاصله سائو لوئیس تا بررینس ۲۵۱ کیلومتر است. برای استفاده از اتوبوس های بین شهری می توانید به پایانه اتوبوس سائو لوئیس بروید. هزینه بلیت تک سفره ۲۹ رئال برزیل است و حدود ۴ ساعت در راه خواهید بود.

هواپیما: با کمی جستوجو می توانید پروازهای چارتر دو طرفه را با هزینه ۱۸۰۰ رئال بیابید. این پروازها در همان روز باز می گردند و ظرفیت هر کدام نهایتا ۵ نفر است.

تنها راه رسیدن از شهر بررینس  به پارک ملی، استفاده از جیپ است، چرا که زمین این منطقه فراز و نشیب بسیار دارد. البته خود جیپ برای عبور از رودخانه و پیش از رسیدن به پارک ملی باید از کرجی استفاده کند.

در حین بازدید از پارک می توانید در میان تپه های شنی و تالاب های فیروزه ای پارک لینسویز ماراینسیز گردش کنید، اما بهتر است برای گردش با خود راهنمایی را همراه ببرید زیرا این پارک بسیار وسیعی ست که امکان گم شدن بازدیدکنندگان تنها در آن وجود دارد. خود وبسایت پارک ملی حداقل دو روز را برای گردش پیشنهاد می کند تا بتوانید هم زمان لذت گردش در بزرگ ترین تالاب های پارک ملی را هم به دست بیاورید.

آدرس: برزیل، ایالت مارانو، بررینس

Address: Barreirinhas – State of Maranhão, 65590-000, Brazil

لوازم مورد نیاز برای سفر به پارک ملی لینسویز ماراینسیز

برای سفر به این پارک ملی وسایل زیر ضروری ست:

عینک آفتابی

کرم ضد آفتاب

کلاه آفتاب گیر

لباس خنک

آب نوشیدنی

خوراک سبک

لباس شنا

لوازم بهداشتی ضروری

پول

دوربین عکاسی