پیوند روحی و معنوی با امام زمان(عج الله)
ارتباط و پیوند روحی و معنوی یا به تعبیر دیگر پیوند ولایی با حضرت ولی عصر(عج الله) وظیفه اصلی منتظران می باشد.
به گزارش پایگاه خبری شاهین نا؛ محمد پورمهدی در بینات نوشت/ پرداختن به « مسألهٔ مهدویت» صرفاً بحث و بررسی پیرامون یکی از موضوعات دینی و اسلامی در بین ده ها و صدها موضوع دیگر نیست٬ بلکه سخن گفتن از کسی است که شناختن او مایهٔ رهایی از مرگِ جاهلی٬ و دل دادن به او دلبستگی به همهٔ فضایل و خوبی ها٬ و امید به او امیدواری به آخرین چشم انداز همهٔ انبیا و اولیای الهی٬ و انتظار او سرآمد همهٔ اعمال و مایهٔ قبولی آن هاست. پرداختن به « مسألهٔ مهدویت» فقط یک ضرورت علمی و تحقیق کتابخانه ای نیست که صرفا به انباشتن معلومات و اطلاعات ما بینجامد ٬ تا در نتیجه اولیای طاغوت معادلات جهانی را رقم بزنند و فرهنگ های شیطانی میدان دار ساختن سبک زندگی کسانی شوند که بر زبان « یا حجة ابن الحسن عجل علی ظهورک» دارند ٬ ولی در زندگی علمی٬ و در عرصه های مختلف با مدل های غیر دینی زندگی می کنند ٬ بلکه می خواهیم با پرداختن ٬ به این موضوع ٬ به الگویی دست پیدا کنیم که در عمل و عینیت زندگی حیات فردی و اجتماعی مان را با آن تنظیم کنیم و با تشکیل حکومت دینی و فراهم کردن عِدّه و عُدة آمادهٔ ظهور آن منجی عدالت گستر گردیم. و همین معنای « حجت» در فرهنگ دینی ماست. حجت کسی است که بر اساس مشیت و خواست خدا٬ الگوی تام زندگی است٬. و با بودنش هیچ عذر و بهانه ای در پیمودن مسیر باطل نخواهد بود. حجت خدا باید در زندگی عینی و عملی ما حضور پیدا کند و ما عرصه های زندگی را با او تنظیم نماییم. به هر میزان که او در زندگی فردی و اجتماعی ما حاضر باشد٬ ما منتظریم و همین معیار خوبی است که درصد خلوصمان را با آن محک بزنیم.ان شاءالله منتظر باشیم.
در زیارت سرداب مقدس دربارهٔ امام زمان(عج الله) می خوانیم: « الْمُنْتَهَی إِلَیْهِ مَوَاریثُ الْأنْبِیاءِ وَ لَدَیْهِ مَوْجُودٌ آثارُالْأَصْفِیَاء؛ آثار و میراث ظاهری و باطنی انبیا و اولیای گذشته در او جمع شده است.» یعنی همهٔ معجزات انبیای گذشته در اوست . انگشتر سلیمان٬ عصای موسی٬ پیراهن پیامبر و هم صفات و امتیازات روحی آن ها٬ همه از چیزهایی است که به آن حضرت به ارث رسیده است. به تعبیر یکی از بزرگواران ٬ آن حضرت همانند شیشهٔ عطری است که عصارهٔ همهٔ گُل ها در اوست.
حدیث لوح فاطمه از احادیث بسیار بلند اهل بیت(ع) است. وقتی ابو بصیر٬شاگرد امام صادق(ع) آن را از قول امام صادق(ع) برای یکی از اصحاب آن حضرت٬به نام عبد الرحمن سالم نقل کرد٬ به او گفت: اگر در عمر خودت غیر از این حدیث را نشنیده باشی٬ همین تو را بس است. « فَصُنْهُ إِلّا عَنْ أَهْلِهِ؛ این حدیث را جز به اهلش نگو» خدواند در حدیثی قدسی٬ خصوصیاتی از امامان معصوم(ع) را بیان فرموده است. آن گاه دربارهٔ امام زمان(عج الله) می فرماید: « وَ أُکْمِلُ ذَلِکَ بِابْنِهِ م ح م د رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ عَلَیْهِ کَمَالُ مُوسَی وَ بَهَاءُ عِیسَی وَ صَبْرُ أَیُّوب؛ رشتهٔ امامت را به فرزند عسکری(م ح م د) تکمیل می کنم که رحمتی است بر همهٔ عالمیان. کمال موسی و عظمت و جمال عیسی و صبر ایوب در اوست.»
شاید این غزل حافظ اشاره به همین جامعیت امام باشد:
«به حسن خلق و وفا کس به یار ما نرسد تو را در این سخن انکار کار ما نرسد
اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده اند کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد
به حق صحبت دیرین که هیچ محرم راز به یار یک جهت حق گذار ما نرسد
هزار نقش بر آید ز کلک صنع و یکی به دلپذیری نقش نگار ما نرسد
هزار نقد به بازار کائنات آرند یکی به سکه صاحب عیار ما نرسد»
در قبال امام زمان(عج الله) دو دسته وظایف داریم. یک دسته وظایف فردی است. هر انسان مؤمنی که می خواهد از یاران آن حضرت باشد و به او نزدیک تر شود٬ باید آن ها را انجام دهد و کاری هم به دیگران نداشته باشد. دیگران باشند یا نباشند٬ همراهی بکنند٬ یا نکنند.
به یاد امام زمان(عج الله) بودن ٬ برای آن حضرت دعا کردن٬برای آن حضرت صدقه دادن٬ هر روز صبح با آن حضرت عهد بستن و به آن حضرت سلام دادن ٬ هدیه کردن اعمال خیر به آن حضرت٬ به نیابت آن حضرت کارهای خیر انجام دادن٬ به نیابت آن حضرت قرآن خواندن ٬ زیارت کردن و اعمال مستحبی انجام دادن ٬ محزون بودن برای غیبت حضرت و درد فراق داشتن. همان که در دعای ندبه به ما یاد داده اند: « عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَرَی الْخَلْقَ وَ لَا أَسْمَعُ لَکَ حَسِیاً وَ لَا نَجْوَی؛ بسیار سخت است بر من که همهٔ خلق را ببینم و تو را نبینم و هیچ صدایی حتی آهسته از تو به گوش من نرسد!» « عَزِیزٌ عَلَیَّ لَنْ أَبْکِیَکَ وَ یَخْذُلَکَ الْوَرَی؛ سخت و مشکل است بر من که از هجران تو بگریم و خلق تو را واگذارند!»
حتی خود امام زمان(عج الله) فرموده اند: برخی دعاها را بخوانید و یا اعمالی را انجام دهید؛ مثل خواندن زیارت آل یاسین و دعای فرج و دعای افتتاح و انجام دادن اعمال مسجد جمکران.بهترین کتابی که این وظایف را جمع آوری کرده است٬ کتاب شریف « مکیال المکارم» از مرحوم آیة الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی است که به دستور خود حضرت ولی عصر(عج الله) نوشته شده است. بزرگانی بوده اند که حضرت ولی عصر(عج الله) دستور تألیف کتاب به آن ها داده اند. از آن جمله مرحوم شیخ صدوق است. ایشان در مقدمهٔ کتاب « کمال الدین» می گوید: در عالم خواب دیدم در مکه و در کنار حجر الاسود و در کعبه هستم. افسرده و ناراحت بودم. در این هنگام حضرت ولی عصر(عج الله) را دیدم. حضرت فرمود: چرا کتابی دربارهٔ غیبت نمی نویسی تا ناراحتی و نگرانی تو برطرف گردد؟ عرض کردم: آقا در باب غیبت کتاب نوشته ام. حضرت فرمودند: نه به آن صورت ٬ بلکه کتابی بنویس که در آن غیبت های انبیای گذشته را یاد آور شده باشی. شیخ می گوید: وقتی از خواب بلند شدم٬ تا طلوع صبح مشغول دعا و گریه بودم. صبح همان روز مشغول نوشتن کتاب « کمال الدین» شدم و امر حضرت را امتثال کردم. و این یعنی علم با برکت.
حال مرحوم آیة الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی (متوفای ۱۳۴۸ قمری) در مقدمهٔ کتابش می گوید: حضرت ولی عصر(عج الله) را در خواب دیدم که فرمودند: این کتاب را به زبان عربی بنویس و نام و آن را « مکیال المکارم فی فوائد الدعا للقائم (عج الله)» بگذار. از خواب بیدار شدم ٬ ولی توفیق نوشتن پیدا نکردم تا این که در سال ۱۳۳۰ ه.ق. به مکه ٔ معظمه سفر کردم. مرض وبا شیوع پیدا کرده بود و باعث مرگ و میر بسیاری از افراد شده بود. با خداوند عهد بستم اگر از این مهلکه نجات پیدا کنم و به وطن بازگردم ٬ کتاب را تألیف کنم. خداوند بر من منّت گذاشت و به سلامت بر گشتم و من نیز به عهدم وفا کردم و این کتاب را نوشتم . وانصافا نوشتهٔ ایشان عجیب تأثیر گذار است. در این کتاب مطالب بسیار ارزنده ای دربارهٔ خصوصیات امام زمان(عج الله) ٬ حقوق حضرت بر ما٬ فوائد دعا برای امام زمان(عج الله) نوشته شده است و هشتاد وظیفه در قبال امام عصر(عج الله)برای مؤمنان ذکر کرده که یاد گرفتن و عمل به آن ها بسیار کار گشاست. تمام این هشتاد وظیفه در جهت ارتباط روحی و معنوی ما با حضرت است. وظیفهٔ ما دیدار و ارتباط فیزیکی با آن حضرت نیست. البته دیدار برای هر کس که لایق باشد و خود حضرت صلاح بدانند فراهم می شود. خود حضرت به بعضی از خوبان فرمودند: شما به وظیفه تان عمل کنید٬ مرا خواهید دید. چنان که به پدر آیة الله سیستانی ٬ سید محمد باقر مجتهد سیستانی٬دربارهٔ پیرزنی که از دنیا رفته بود و حضرت در تشییع او حضور پیدا کرده بودند٬ فرمودند: مثل این خانم مسلمان باشید ٬ ما خودمان سراغتان می آییم. آن زن در زمان کشف حجاب رضاخانی هفت سال از خانه بیرون نرفت تا یادگار حضرت زهرا(س) را از سرش نکشند و این گونه محبوب اهل بیت(ع) شد.
ز دلبری نتوان لاف زد به آسانی هزار نکته در این کار هست تا دانی
آنچه وظیفهٔ ماست٬ ارتباط و پیوند روحی و معنوی و به تعبیر دیگر پیوند ولایی با حضرت ولی عصر(عج الله) است. مطلب بسیار مهم این است که این وظایف فردی با همهٔ اهمیت و ارزش٬ برای ظهور امام زمان (عج الله) کافی نیست٬ چون ظهور حضرت علاوه بر آمادگی های فردی٬ آمادگی های اجتماعی هم می خواهد.فرد هر چقدر آماده و با تقوا باشد٬ اگر جامعه آمادگی و شرایط لازم را نداشته باشد٬ ظهور رخ نمی دهد. بحرالعلوم ها ٬ شیخ انصاری ها ٬ سیدبن طاووس ها و علامه حلی ها هم آمدند٬ ولی ظهوری رخ نداد. چرا که ظهور ولی عصر(عج الله) یک امر اجتماعی است و جامعه هم باید آمادگی های لازم را داشته باشد. متأسفانه یکی از آسیب های نگاه ما به موضوع مهدویت همین داشتن نگاه فردی است.
این که یک منتظر باید معرفت داشته باشد٬ باید دلداده حضرت باشد٬ باید به یاد او باشد٬ باید صالح و باتقوا باشد٬ باید صبر داشته باشد٬ باید دعا وتضرع و ندبه و اشک فراق داشته باشد٬ همه و همه خصوصیات فرد منتظر است. اما کمتر از جامعهٔ منتظر شنیده ایم و کمتر از وظایف اجتماعی منتظران سخن به میان آمده است و به تعبیر دیگر نگاه کلان یا نگاه تمدنی به انتظار نداشته ایم.