هتلداری به سبک ...!
کلاهی که هتلدارها بر سرمردم می گذارند/ هتل هایی شیک، خالی از سکنه اما ثروتمند
رزرو سفید باعث اشغال کاذب هتل هم می‌شود، برای همین باوجود ظرفیت خالی در برخی هتل‌ها، مسافران عادی با پاسخ منفی مواجه می‌شوند و اتاق پیدا نمی‌کنند.
به گزارش پایگاه خبری شاهین نا؛ صنعت گردشگری در ایران و مشکلات منسوب به آن مثنوی هفتاد منی است که روضه آن بارها و بارها به گوش مردم و مسئولان مربوطه رسیده است. از نبود حداقلی ترین زیرساخت های فرهنگی و رفاهی تا مصائب معیشتی مردم ایران، کار را به‌جایی رسانده است که یکی از پرجاذبه‌ترین کشورهای دنیا(به لحاظ تفریحی و تاریخی) نتواند به وضعیت مطلوبی در گردشگری داخلی و جذب گردشگری خارجی برسد.
در کنار همه این مشکلات، هرروز بری از باغ صنعت گردشگری ایران می‌رسد و طرح‌هایی اقتتاح می گردد که به رکود در گردشگری از یکسو و مشکلات مردم می‌افزاید.
جدیدترین این طرح‌ها به طرحی اشاره دارد که از آن بانام اتاق‌های «خاکستری» یا «سفید» یاد می‌شود. بر اساس این طرح هتل‌هایی هستند که مسافر ندارند، اعلام می‌کنند که ظرفیتشان تکمیل‌شده است! مثلاً آژانسی با هتلی تماس می‌گیرد و برای ۵۰ نفر تخت می‌خواهد، پاسخ هتل در حالت معمول و عرف باید این باشد مشخصات مسافران را بدهید و چند درصد از هزینه را برای رزرو پیش‌پرداخت کنید، اما جواب فعلی هتل‌ها این است؛ رزرو را انجام می‌دهیم، اما تا تاریخ مشخصی ۵۰ درصد پول را بپردازید. این هتل‌ها هیچ مشخصاتی از مسافر نمی‌گیرند و معلوم نیست اتاق‌ها را برای چه کسانی تضمین می‌کنند؟!
رزرو سفید باعث اشغال کاذب هتل هم می‌شود، برای همین باوجود ظرفیت خالی در برخی هتل‌ها، مسافران عادی با پاسخ منفی مواجه می‌شوند و اتاق پیدا نمی‌کنند.
ولی تیموری، مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری این رفتار را غیرحرفه‌ای می‌داند و می‌گوید: وقتی استفاده‌کننده نهایی مشخص نیست، اتاق آنِ هتل هم چند دست می‌چرخد و درنهایت قیمت اولیه خرید آن اتاق چند برابر می‌شود، درحالی‌که هیچ کجای دنیا رزروها به این شکل انجام نمی‌شود، اتاق‌ها به اسم مسافر ذخیره می‌شود.
نگاهی کوتاه بر تبعات اجتماعی و اقتصادی اتاق‌های خاکستری و سفید
همان‌طور که مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری نیز تصریح کرد، سرگردانی مسافران واقعی به دلیل اشغال کاذب هتل‌ها ازجمله نخستین تبعات این طرح است که از پس این معضل، مشکل دیگری برای صنعت هتلداری در کشور ایجاد می‌شود که می‌تواند همچون موریانه‌ای بدنه آن را آرام‌آرام تخریب کند.
به‌طور طبیعی زمانی که مسافران با پاسخ‌های منفی هتل‌ها روبرو می‌شوند(به‌خصوص در شهرهای توریستی) ناچار به استفاده از مراکزی می‌باشند که مسئول پذیرش آن را کارتن به دست‌ها تشکیل می‌دهند.
اقامتگاه‌های غیرمجاز که این روزها تقریباً در تمامی شهرهای توریستی کشور جولان می‌دهد از مشهد مقدس تا مازندران و قم و حتی همدان را درنوردیده است و به‌خصوص در پیک ایام سفر، شاهد فعالیت چند برابری این صنف غیرمجاز هستیم.
شیوع این پدیده پیش از آنکه تبعات اجتماعی داشته باشد، صنعت هتلداری را با معضل روبرو می‌سازد چراکه گسترش این پدیده درنهایت به ایجاد یک رقیب زیرزمینی برای شبکه هتلداری در کشور می‌انجامد و بازار هتل‌ها را کساد می‌کند.
محمد قانعی رئیس اتحادیه هتلداران خراسان رضوی در این زمینه می‌گوید«مهم‌ترین موضوعی که هم‌اکنون این نوع از سرمایه‌گذاری[هتل داری] در شهر مشهد را با اخلال مواجه کرده موضوع خانه‌هایی هستند که تبدیل به مراکز اقامتی شده‌اند و این موضوع درواقع اقتصاد صنعت هتلداری در شهر مشهد را با تهدید مواجه کرده است.»
قانعی با اشاره به اشغال هتل‌های مشهد بیان می‌کند: «متوسط میزان اشغال هتل‌ها کمتر از ۶۵ درصد و چیزی حدود ۶۳ درصد بوده و حتی در ایام ولادت امام رضا (ع) که بیشترین تعداد زائر به شهر وارد می‌شوند به حد مطلوب نرسید و از سال‌های گذشته بسیار پایین‌تر بوده است»
مراکز اقامتی غیرمجاز شکل جدیدی از همان خانه‌های پرسروصدای یک‌روزه و یک‌هفته‌ای است که در جذب توریست خارجی هم خوش درخشیده است و به گفته رئیس اتحادیه هتلداران استان تهران «وجود آپارتمانهای مبله و غیرمجاز را نه می‌توانیم انکار کنیم و نه می‌توانیم مانع فعالیت آنها شویم. میهمان‌هایی که از طریق بازرگانی، تجارت و شرکت‌های سرمایه‌گذاری به ایران می‌آیند به دلیل محدودیت‌ها و مقرراتی که در هتل‌های ایران وجود دارد و حاکم است، ترجیح می‌دهند برای داشتن آزادی عمل در اتاق‌ها و آپارتمانهای مبله اقامت گزینند.»
حال‌آنکه این مراکز چه آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی به دنبال دارد، سؤالی است که پاسخ آن‌چنان سخت و پیچیده نمی‌نماید که در پی آن باشیم.
قیمت بالای هتل‌ها؛ مهم‌ترین دلیل عدم اقبال مردم به هتل
هتلداران در حالی به طرح‌هایی چون خاکستری تن می‌دهند که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان این عرصه، قیمت بالای هتل در کشور به عنوان مهم‌ترین مانع بر سر ضریب اشغال اتاق هتل در ایران شناخته می‌شود.
با بررسی افزایش قیمت در برخی هتل‌ها در حدفاصل سال‌های ۹۰ تا ۹۲، دیده می‌شود که بعضی از هتل‌ها تا ۷۰ درصد در این مدت، افزایش قیمت داشته‌اند و این برای مسافران فاجعه است. افزایش قیمت هتل‌ها به این شکل، منطقی و قابل‌قبول نیست. هتل‌های داخل کشور هرچه قیمت‌های خود را افزایش دهند، مسافران داخلی کمتر به این مراکز می‌روند و از هتل استفاده می‌کنند.
از سوی دیگر، افزایش قیمت‌ها با خدمات‌رسانی ارائه‌شده نیز تناسبی ندارد و به عنوان‌مثال، یکی از هتل‌های صاحب‌نام در شمال کشور باآنکه ۵ ستاره نامیده می‌شود و در عمل، چیزی برای ارائه ندارد، کرایه‌ی اتاق در آن با بهترین هتل‌های ۵ ستاره‌ی منطقه‌ی خاورمیانه برابری می‌کند!
در کنار همه این معضلات، هتل داران ما به‌جای به کار بردن طرح های تشویقی، از طرح های افزایشی نیز استفاده می کنند! و برخی از هتلداران اتاق‌هایشان را در یک روز چند بار به مسافر تورهای گردشگری می فروشند. درحالی که مسافر متوجه چنین اقدامی نمی‌شود.
اصغر توکلی(عضو هیات مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی) در توضیح این طرح اشاره می‌کند که «برخی از هتلداران در کشور غیر از افزایش نرخ اتاق هتل، کارهای دیگری نیز انجام می‌دهند تا بیشترین سود را در ایام نوروز ببرند. به‌این‌ترتیب که آنها اتاق هتل را به صورت پکیج‌های دو و یا سه روزه به مسافر می‌فروشند.
هتلدار در زمان مراجعه مسافر اعلام می‌کند که برای روزهای اول تا پنجم فروردین‌ماه می‌تواند اتاق در اختیار مسافر قرار دهد و برای روزهای پنجم تا یازدم نیز یک پکیج دیگر می‌بندد و هتلدار چون مسافر زیاد دارد یک‌شب بیشتر به مسافر اتاق می‌فروشد و به آژانس دار می‌گوید که مسافر برای دو روز نگیرد و اگر گرفت باید از مسافر پول سه روز را بگیرد. در حقیقت آنها بابت اقامت در یک اتاق، دو بار پول می‌گیرند.»
درنتیجه این طرح نیز اگر مسافر بخواهد روزهای کمتری در هتل اقامت کند، به‌عنوان‌مثال دو روز اقامت داشته ولی پکیج هتل سه‌روزه است و باید پول سه روز اقامت را پرداخت کند. در بسیاری از اوقات مسافر نمی‌داند که چنین پولی را پرداخت کرده است.
مجموعه این طرح‌های رنگارنگ منتهی به آن می‌شود که اولاً مسافران و گردشگران داخلی باقیمت چند برابری روبرو شوند و در مرحله بعد نیز یک شبکه زیرزمینی گسترده در کشور برای اقامت مسافران شکل بگیرد که دود شکل‌گیری چنین شبکه ای نیز در ابتدا به چشم صنعت نحیف هتلداری و پس از آن به چشم فرهنگ و جامعه می رود.
فرهنگ نیوز