آژاکس مصر

بالاخره قسمتی از اسناد منتشر شده سازمان سیا داستانی را که چند سالی در مطبوعات نقل می شد که آمریکا و انگلیس طی عملیاتی با اسم رمز مخفی آژاکس علیه دولت ملی و قانونی مرحوم مصدق در سال 1332 کودتا کرده اند، را تائید کرده است. اگر چه مقامات آمریکائی گفته اند که قسمتی از اسناد بدلیل کمی جا از بین رفته است! ولی الان دیگر جائی برای شانه خانه کردن از عذر خواهی رسمی مقامات آمریکائی و قبول مسئولیت و تعهدات آن اقدام باقی نگذاشته است. اجرای آن عملیات که هم باعث سرنگونی یکی از مردمی ترین حکومتها شده و دموکراسی نوپای ایرانی را به مدت 35 سال عقب انداخته و هم رژیمی خشن و غیر مردمی را بر ملت ایران تحمیل کرده است دارای عواقب حقوقی است. حداقل مسئولیت زیانهای مالی و خروج سرمایه های کشور در این 35 سال، زندانی و شکنجه افراد مبارز با رژیم پهلوی با دولتهای آمریکا و انگلیس است که همچنان ملت ایران از دست اندرکاران سیاست خارجی انتظار دارند به نحو شایسته ائی آنرا دنبال کنند.
نظیر آن عملیات هماکنون در مصر اتفاق افتاده است و بعهدها فرزندان و نوادگان ما شاهد اسناد کودتای آمریکا در مصر خواهند بود. همین الان نیز دم خروس پیداست و به اظهارات و بیانات رسمی و علنی مسوولان امریکایی در زمینه تحولات مصر و کشتار خونین مسلمانان این کشور توسط ارتش و نیروهای امنیتی که همچنان بافت سابق و آمریکائی خود را حفظ کرده اند نباید دل خوش کرد. وضعیت جدید مصر جز با رضایت دولت امریکا نمی‌توانست محقق شود. حداقل از جهت ظاهری امتناع از کودتا نامیدن اقدام ارتش و خلع رییس‌جمهور قانونی مصر با هر عملکردی همانند آنچه در ایران اتفاق افتاده است مادام که از حیطه قانونی خود تجاوز نکرده و به راه‌های خشونت‌آمیز علیه مردم و نهادهای سیاسی اجتماعی متوسل نشده تایید کودتا محسوب می‌شود و این نکته ائی است که حتی میان مقامات آمریکائی دو دستگی ایجاد کرده است و تا حدی به مطبوعات آمریکائی راه پیدا کرده است.
غرب و آمریکا در جریان کودتای ارتش در مصر دچار اشتباه فاحشی شده و الان هم در موضع متناقضی قرار گرفته اند و سیاست خارجی ایران باید از این اشتباه استفاده کند. کشتا ر مردم مسلمان مصر به هر گروهی که وابسته باشند محکوم است و متاسفانه با وضعیت پراکنده و متفرقی که جهان اسلام دارد دنیا هم از این کشتار به راحتی می گذرد. امریکا مسوول آنچه در مصر اتفاق افتاده است، بوده و مردم مسلمان مصر نیز به این نکته به خوبی واقفند و از اینکه دولت اوباما از ابتدا حرکت ارتش مصر در خلع رییس‌جمهور قانونی کشورشان را با حرکت نظامی کودتا ننامیده و محکوم نکرده است، سیاست امریکا در مصر را مورد انتقاد قرار داده و محکوم می‌کنند. ارتش مصر یک ارتش منطقه ائی است و برای حفظ امنیت منطقه و مخصوصا” رژیم صهیونیستی سازماندهی شده است نه ملی که محدود در مرزهای مصر شود و نباید نقشی که آمریکا از طریق ارتش و سایر نهادهای سیاسی- اجتماعی این جامعه و مخصوصا کمکهای اقتصادی به مصر بر روند امور این کشور دارد را فراموش کرد. کودتا و دخالت مستقیم ارتش در مسائل سیاسی اجتماعی، رودررویئ با دولت قانونی که با روش دموکراتیک انتخاب شده و حالا فرضا” بد عمل کرده است! و قرار دادن خود در مقابل هواداران این رئیس جمهور که بالاخره وزنه تعیین کننده ائی در مقدرات کشور هستند نشان از آینده ائی مبهم در صحنه مصر و به تبع آن دنیای عرب و مسائل و مشکلات اسلامی دارد که تمامی به نفع رژِیم صهیونیستی و با چراغ سبز و مداخله آمریکا صورت گرفته است.
امریکا در رویکرد جدیدش در مدیریت صحنه خاورمیانه به دنبال به هم زدن قواعد سنتی بازی در خاورمیانه و وارد کردن بازیگران نو در صحنه بازی‌های منطقه‌یی است تا معادلات جدیدی برای منطقه نوشته شود؛ معادلاتی که به طور مستقیم و غیرمستقیم ایران را نیز متاثر می‌سازد. راهبرد اصلی امریکا به هم زدن ژئوپولتیک منطقه و توازن منطقه‌یی به نفع رژیم صهیونیستی و علیه ایران تعقیب می‌شود لذا باید با توجه به عناصر واقعی و وزن آنها دست به تجزیه و تحلیل این شرایط جدید زد. مهم‌ترین عنصر مدل جدید رفتاری امریکا، تناقض عملکردی و نقش توطئه گونه سیاست خارجی امریکا در منطقه و مخصوصا در مصر است.
در این راستا کاستن از وزن مصر در تحولات دنیای عرب و اسلام و مخصوصا در مساله تعاملات فلسطین و رژیم صهیونیستی از مهم‌ترین اهداف جانبی و یا دستاورد امریکا و همپیمانان منطقه‌یی‌اش در تحولات منطقه است. دستاورد اصلی امریکا تبدیل تهدیدات علیه رژیم صهیونیستی به فرصتی برای حاکمیت مجدد بر شرایط جدید منطقه‌یی از طریق سیاست دوگانه:1- تقسیم قدرت در کشورهای تاثیرگذار در قضیای اسلامی، فلسطین و دنیای عرب و 2- کاهش وزن اثرگذاری آنها یا برجای گذاری زمین سوخته است؛ روندی که در عراق، لیبی، سوریه و مصر دنبال شد و لبنان نیز احتمالا” از شعله هائی که آمریکا در منطقه افروخته در امان نخواهد بود و لازم است دست‌اندرکاران جدید سیاست خارجی کشور دیدی راهبردی در این زمینه و نحوه تنظیم سیاست خارجی آینده با غرب و امریکا در نظر داشته باشند.