امشب؛ شب آرزوها نیست!/ مهمان اختصاصی امشب خدا کیست؟

به گزارش پایگاه خبری”شاهین نا” نوجوان بودم که مفهومِ «لیلة الرغائب» برایم شکل گرفت. شب جمعه اولِ ماه رجبِ هر سال همه بچه های فامیل به تشویق مادربزرگ، روزه می گرفتیم و نماز مغرب و عشا و نماز شبِ لیلة الرغائب را به شوقِ افطاریِ مفصل و صمیمیِ بعد از اذان، در مسجدِ محله شان به جا می آوردیم. سال ها گذشته، اما هنوز هم، وقتی اسمِ شبِ آرزوها می آید، تصویرِ صحن باصفای آن مسجدِ قدیمی و اصیل، نسیمِ ملایم و مهتابِ سرِ شب، صدای مکبّر که ذکرهای نماز مستحب را می خواند تا بقیه تکرار کنند، سجده های طولانی و «سبوح قدوس» های پر از حسرت و آرزو در ذهنم زنده می شود.

چشمم را می‌بندم، لابه‌لای تمام این روزهای بی‌تاب و شب‌های بی‌قرار، بغض‌هایی هست به بزرگی تمام ناگفته‌های من. چقدر چیدن واژه‌ها کنار هم سخت می‌شود وقتی پریشانی تمام ابعاد گزاره‌ها را درهم ربوده و دلتنگی…

بگذریم؛ لابد حکمتی داشته تا من امشب میهمان اختصاصی‌ات باشم. وقتی برایم فرش اجابت پهن کرده‌ای و با همان صدای همیشگی مرا خواندی که «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ».  (غافر، ۶۰)

لابد قرار است همین امشب بین تمام آمال و آرزوهای زمین، رؤیاهای من تا آسمانت برسد و دخیل دستانم به آغوش پرمهرت گره بخورد.

یادم می‌آید که پیامبر عزیزمان فرموده: «ان لربکم فی ایام دهرکم نفحات فتعرضوا له لعله ان یصیبکم نفحة منها فلا تشقون بعدها ابدا؛ البته در روزگار عمر شما نسیم‌هایی از طرف خداوند بر شما می‌وزد، پس خود را در معرض آنها قرار دهید. باشد که نسیمی از او به شما بوزد، تا اینکه بعد از آن هرگز به شقاوت نیفتید.»(کنز العمال: ۲۱۳۲۴)

و من باور دارم که لیله الرغائب همان نسیم خداوند است که می‌وزد و منتظر می‌ماند تا من در مسیرش قرار گیرم، نفس بکشم و درونم را لبریز از برکاتش کنم. در جستجوی آرایه و پیرایه نیستم، درست است که امشب در میان عبادت، سجاده‌نشینی، ذکر و «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَ الرُّوحِ» معنا شده‌است اما یقین دارم که قرار نیست درگیر کلمات باشیم، ما را همین بس که از عمق وجودمان در بلندای نامت جاری شویم و در خوان رحمتی که گسترده‌ای به زلال پاکی و آرامش و مغفرت متوسل گردیم. از اسارت قالب‌ها درآییم و در آستان لطف خداوندی برای روزهایی که می‌آیند رزق بندگی و محبتت را طلب کنیم. یک به یک آرزوهایمان را به محضرت گسیل کنیم و برای همه آنهایی که دوستشان داریم و دوستمان دارند و حقی به گردنمان دارند دست به دعا شویم.

امشب برای آرزوی بزرگ روزگار، رویای دیرینه زمین و صاحب عصرمان هم دست به دعا برداریم که بند بند آمال ما در نفحات یاد او بسط می‌یابد. باور کنیم فرجش، همان گشایش واقعی و تحقق آرمان‌های روزگار ماست.

در لیلة الرغائب وقتی یک سوم از شب گذشت، هیچ فرشته‎ای در آسمان و زمین نمی‎ماند مگر آنکه در کعبه و اطراف آن جمع می‎شوند و خدای سبحان به آنها می‎فرماید: هرچه می‎خواهید از من درخواست کنید. فرشتگان عرضه می‎دارند: حاجت ما این است که از روزه‎داران رجب درگذری.

 گوید من ثواب آن نمازم که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردی؛ امشب بنزد تو آمدم تا حقّ تو را ادا کنم و مونس تنهائی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود من سایه بر سر تو خواهم افکند در عرصه قیامت پس خوشحال باش که خیر هرگز از تو معدوم نخواهد شد.