درختکاری؛ مطمئن ترین راه نجات از بحران تغییر اقلیم است

به گزارش پایگاه خبری“شاهین نا” هنگامی که مردم درباره تکنولوژی هایی صحبت می کنند که ممکن است تغییر اقلیم را جبران کند، اغلب از ابزاری سخن می گویند که هنوز اختراع نشده است مانند هواپیماهایی که موادشیمیایی را در اتمسفر زمین اسپری می کنند یا آسمانخراش های عظیمی که دی اکسید کربن را از ابرها می بلعند.
اما دانشمندان دانشگاه آکسفورد در پژوهش جدیدی دریافته اند که بهترین ابزار برای امید به حل این بحران چندان هم پیچیده و عجیب غریب نیست. در حقیقت راهکار این معضل انجام دو کار است که ما هم اکنون نیز می دانیم چگونه آن را انجام دهیم: یکی کاشت درخت و دیگری اصلاح و تقویت خاک.
بنابراین گزارش به کارگیری هیچ یک از این دو تکنیک پشیمانی به بار نمی آورد. در عوض انجام این دو کار به اندازه ای به اتمسفر سود می رساند که در مقایسه با هزینه کمی که انجام آنها دارد، حیرت آور است و به علاوه عوارض جانبی بسیار اندکی دارد. در این زمینه به طور ویژه دو تکنیک توصیه شده است: یکی “جنگلکاری” یعنی کاشت درختان در جایی که پیش از آن درختی نبود و دیگری “بیوشار” یعنی تقویت خاک با سوزاندن لایه ای ضخیم از زغال چوب. بنابراین از اکنون تا سال ۲۰۵۰ درخت و زغال چوب امیدبخش ترین تکنولوژی هایی هستند که برای بحران تغییر اقلیم به آدمی یاری خواهند رساند.
البته این هشدار نیز داده شده است که این “تکنولوژی های انتشارات منفی” (NET) تنها می بایست به عنوان راهکاری برای دفع بدترین حالت تغییر اقلیم به کار برده شوند.
بنابر نظر این پژوهشگران این دو راهکار می باید به عنوان یکی از چندین ابزار برای هدف جهانی اجتناب از تغییر اقلیم بیش از ۲ درجه سلسیوس به کار رود. ابزار حیاتی دیگر برای این امر کاهش انتشارات است.
این راه حلی است که نشان می دهد چرا مدیریت جنگل یکی از قدیمی ترین راهکارهایی است که انسان ها با آن محیط زیست خود را حفظ می کردند. قبل از مهاجرت اروپاییان به آمریکا نیز جوامع بومی آن قاره برای هزاران سال شاخه های جنگل را می سوزاندند تا رشد گونه های مورد نظر خود همچون بلوبری را تقویت کنند و اکوسیستم را مدیریت نمایند. به عبارت دیگر انسان ها برای مدت زمان بسیار طولانی از طریق درختان مهندسی جغرافیا انجام می دادند.
پژوهشگران دانشگاه آکسفورد همچنین بر این موضوع تاکید کرده اند که جنگلکاری به شرطی می تواند موفق باشد که حمایت جهانی از آن صورت گیرد. ایشان خاطرنشان ساخته اند: واضح است که دستیابی به روند منفی انتشارات آسانتر از کاهش انتشارات موجود است. بنابراین برای دفع دی اکسید کربن در مقیاس کارآمد به طور اجتناب پذیری به تلاش و زیرساخت هایی قابل مقایسه با انرژی جهانی یا سیستم های کشاورزی نیازمندیم.

منبع:ایمنا