انتقاد از ترانه جام جهانی خواجه امیری

به گزارش پایگاه خبری شهرستان شاهین شهر و میمه “شاهین نا“به نقل از فارس، سالانه و همزمان با برگزاری جام جهانی، فیفا درخواستی را به فدراسیون کشورهای صعود کرده ارسال می کند. در این درخواست از تیم ها خواسته می شود که شعار و آهنگ جام جهانی تیمشان را انتخاب کند. امسال فدراسیون فوتبال احسان خواجه امیری را برگزید و کار ساخت قطعه را بر دوش این خواننده گذاشت.

سرودی که به عنوان آهنگ رسمی منتشر شد قرار بود  نشانه ای باشد از فرهنگ و هنر این مرزوبوم. اما متاسفانه در این قطعه  هیچ نشانه ای از موسیقی غنی ایرانی که هویتی ارزشمند دارد، وجود ندارد.

مگر غیر از این است که این موسیقی بنا است که گوشه ای از اصالت مردم ایران را نشان دهد؟ با توجه به اینکه این قطعه در مجامع رسمی بین المللی نیز پخش خواهد شد، مسلما جا داشت که فرصت بیشتری برای آن در نظر گرفته می شد و حداقل با تنی چند اساتید موسیقی ایرانی مشورت به عمل می آمد، تا این فرصت به این راحتی نمی سوخت.

کسی در توانایی های احسان خواجه امیری شکی ندارد. اما انتقادی که مطرح می شود این است که در این کار  دقیقا چه نوع موسیقی ارایه شده است؟ این قطعه را که بشنوید بی گمان ذهنتان پرت می شود به سمت آهنگ هایی که قبلا به عنوان آهنگ رسمی جام جهانی از سوی فیفا پخش شده بود.

قاعدتا سرود جام جهانی باید دارای مولفه های ماندگار و خاطره انگیزی باشند که بتوانند علاوه بر رعایت فنون مربوط به موسیقی تا سال های زیادی در ذهن مردم باقی بمانند. اما آیا این سرود قابلیت ماندگاری را دارد؟ به جرات می توان گفت که متاسفانه نه! مسلما موسیقی کلیشه ای و دم دستی که صرفا از سر تکلیف ساخته شده نمی تواند این قابلیت را داشته باشد.

شاید بد نباشد در اینجا نمونه هایی از موسیقی که روحیه وطن پرستی را القا می کنند و در طول تاریخ موسیقی کشورمان هم ماندگار شده اند بیاید تا شاید مشخص شود که موسیقی برای ایران و ایرانی  ساختن چگونه باید باشد. البته هدف آوردن نمونه هایی  این چنینی  این نیست که این قطعات مثلا میتواند به عنوان سرود رسمی جام جهانی استفاده شود یا الگوی ساخت آنها قرار گیرند. نه! هدف این است که نشان دهیم کار ملی ساختن و خواندن به همین راحتی ها هم نیست و در مدتی بسیار کوتاه نمی توان یک سرود در خور شان ملت ایران ارایه داد.