سرویس اطلاعاتی فرانسه؛ کفتار اطلاعاتی اروپا +تصاویر

به گزارش پایگاه خبری”شاهین نا” نظام اطلاعاتی فرانسه شامل 4 سازمان است: سازمان امنیت داخلی”DGSI” (زیر نظر وزارت کشور)، سازمان امنیت برون مرزی”DGSE” (زیر نظر وزارت دفاع)، سازمان اطلاعات نظامی”DRM” (زیر نظر ارتش) و سازمان حفاظت و امنیت دفاعی”DPSD” (زیر نظر وزارت دفاع).

در این گزارش، به سبک و سیاق گزارشهای پیشین، بیشتر بر روی DGSI و بالاخص DGSE‌ تمرکز خواهیم داشت و به اختصار به دو سازمان دیگر می‌پردازیم:

سازمان اطلاعات نظامی (DRM)
وظیفه این سازمان جمع‌آوری و نظم‌دهی اطلاعات برای نیروهای مسلح ارتش فرانسه است. این سازمان که در سال 1992 تاسیس شد، عملکردی مشابه با DIA (آژانس اطلاعات دفاعی) آمریکا و DI (اطلاعات دفاعی) انگلیس دارد و مستقیما به رییس ستاد مشترک گزارش می‌دهد. DRM با توجه به نیاز وزارت دفاع، اطلاعات به موقع را در دسترس ارتش قرار می‌دهد.

سازمان حفاظت و امنیت دفاعی (DPSD)
نام کامل این سازمان Direction de la Protection et de la Sécurité de la Défense است. نام قبلی آن آژانس امنیت ارتش است و در سال  1981 تاسیس شد. در عرصه اطلاعات، ضد اطلاعات، ضد تروریسم، و ضد خرابکاری فعالیت دارد. این سازمان، با همه بدنه‌ها و نهاد‌های امنیتی دولت فرانسه در ارتباط است و مسئولیت تامین امنیت کارکنان، اطلاعات، تجهیزات، و تاسیسات همه آنها را بر عهده دارد. DPSD در ارتباط تنگاتنگ با DGSI، DGSE، و DRM قرار دارد. همچنین وظیفه کشف و جلوگیری از تخلفات کارمندان ساختار دفاعی و امنیتی فرانسه را بر عهده دارد.

DSPD همچون DGSE‌ موظف به ارائه گزارش مستقیم به وزارت دفاع است. طبقه‌بندی اطلاعات در این سازمان به شکل دفاعی محرمانه، دفاعی خیلی محرمانه، و دفاعی فوق محرمانه است. این سازمان، در همه عملیات‌های برون مرزی اطلاعاتی فرانسه مشارکت دارد. همچنین، مسئول حفظ امنیت صنعت بوده و این امر را به کمک شرکت‌های صنعت دفاعی صورت می‌دهد. قدرت DSPD روز به روز کاهش می‌یابد و تعداد پرسنل آن از یکهزار و 279 نفر در سال 2009 کاهش یافته است. هم اکنون رییس سازمان ژنرال “ژان پی‌یر بوثه” (Jean-Pierre Bosser) است.

اداره کل امنیت داخلی (DGSI)
Direction générale de la sécurité intérieure‌ نام کامل این سازمان به فرانسوی است. سازمان اطلاعات و امنیت داخلی فرانسه، از سال 2014 تحت نظر وزارت کشور فعالیت می‌کند و دیگر تحت زیر مجموعه پلیس ملی محسوب نمی‌شود. حوزه فعالیت DGSI به ضد جاسوسی، ضد تروریسم، ضد جاسوسی و خرابکاری سایبری، و نظارت بر سازمانها و گروههای تروریستی مربوط می‌شود. این سازمان، هم اکنون تحت ریاست “پاتریک کالوار” فعالیت می‌کند و دارای 8 معاونت است:

1. حفاظت اقتصادی (به ریاست ژیلس گری)
2. تروریسم (میشل گوئرین)
3. تکنولوژیهای اطلاعاتی (میشل پاژه)
4. براندازی سخت (فرانسوآ بلانچینی)
5. مدیریت کل (تیری ماتا)
6. پشتیبانی (ژان فرانسوا للیوقه)
7. ضد جاسوسی (ژان پترونیل)
8. امور بین‌الملل (اریک توکاس)

سازمان امنیت داخلی فرانسه، سالها در قالب دو اداره به نامهای RG‌ و DST تحت نظر پلیس فرانسه فعالیت می‌کرد و در واقع این پلیس بود که مسئولیت تامین اطلاعات و امنیت داخلی را بر عهده داشت. “نیکولاس سارکوزی” در زمانی که به عنوان وزیر کشور فعالیت می‌کرد، علاقه عجیبی به این سازمان داشت و وقتی در سال 2007 به ریاست جمهوری رسید، طبق مصوبه هیئت وزرا، این دو نهاد را از دست پلیس خارج کرد و به زیر مجموعه وزارت کشور افزود و نام ( DCRI (Direction centrale du renseignement intérieur که به معنی “اداره مرکزی اطلاعات داخلی” بود بر آن نهاد.

سازمان، در سال 2008 رسما فعالیت خود را به ریاست “برنارد اسکوآرچینی” شروع کرد. مقرر گردید که “رنه بایلی” و “پاتریک کالوار” (رییس کنونی سازمان) که اولی رییس RG‌ بود و دومی رییس DST، به عنوان معاونین اول و دوم در کنار وی باشند. پاتریک که معاونت عملیات را تحت مدیریت  داشت، در سال 2009 به ریاست DGSE (سازمان اطلاعات برون مرزی) منصوب شد و در 31 می 2012 رسما جای اسکوآرچینی را گرفت.

در آوریل 2013، DGSI‌ که آن زمان نام DCRI بر خود داشت، خواستار حذف مقاله‌ای انتشار یافته در ویکی پدیا به نام “ایستگاه رادیویی پیر سور اوت” شد. وقتی مدیران ویکی‌پدیا علت این درخواست را جویا شدند، سازمان فقط بر حذف مقاله اصرار کرد اما این بهانه بی‌دلیل مورد موافقت ویکی‌پدیا قرار نگرفت. در نتیجه، DCRI با احضار و تحت فشار گذاشتن “رمی متیس” از مدیران ویکی‌پدیا آن را حذف کرد. اما چندی بعد، این مقاله توسط یکی دیگر از نویسندگان این دایره المعارف آزاد از سوئیس بازنویسی شد. دیری نگذشت که این مقاله تبدیل به پربازدیدترین مقاله ویکی‌پدیای فرانسوی شد، و بیش از 120 هزار بازدید در آخرین هفته آوریل 2013 داشت.

اداره کل امنیت برون مرزی (DGSE)
(DGSE (Direction générale de la sécurité extérieure، سازمان اطلاعات و امنیت برون‌مرزی فرانسه است و نام قدیمی آن SDECE است (Service de Documentation Extérieure et de Contre-Espionnage که به معنای سرویس ضد جاسوسی برون‌مرزی است). سازمان تحت این نام از 6 نوامبر 1944 تا 2 آوریل 1982 فعالیت کرد و در این روز به DGSE (دفتر کل امنیت برون‌مرزی) تغییر نام داد. لذا در سطور ذیل تمامی نکات مربوط به SDECE‌ را با نام DGSE ذکر خواهیم کرد.

هم اکنون، رییس این سازمان “برنارد باژولت” (Bernard Bajolet) است.

ساختار
سازمان DGSE‌ دارای ادارات ذیل است:

1. اداره مدیریت

2. اداره استراتژی

3. اداره اطلاعات (شامل سرویس اطلاعاتی سیاسی و سرویس اطلاعات امنیتی)

4. اداره فنی (مسئول تکنولوژی و اطلاعات الکترونیک)

5. اداره عملیات

6. بخش عملیات (مسئول عملیات مخفی): وظیفه این بخش، علاوه بر انجام عملیات‌های مخفیانه، تامین امنیت تاسیسات هسته‌ای و تسهیلات نظامی همچون پایگاه زیردریایی‌ها در “ایه لونژ” فرانسه است.

ساختمان اصلی DGSE در خیابان بیستم پاریس و در یک کیلومتری قبرستان “پر لاشز” واقع شده است. اصطلاحا به مرکز DGSE می‌گویند “استخر شنا” و آن هم به این علت است که فدراسیون شنای فرانسه در آن نزدیکی واقع شده است. قرار بود که تحت پروژه “قلعه 2000″، مرکز به شهر “نوآزی لو سک” منتقل شود. در سال 1995 بودجه تعیین شده از 2 میلیون فرانک به 1 میلیون فرانک تقلیل یافت و مقدمات مهیا شد اما مردم محلی نوآزی لو سک، نسبت به انتقال یک سازمان اطلاعاتی به آنجا اعتراض کردند و در سال 1996 رسما این طرح ملغی شد.

پرسنل و وضعیت مدیریت
* DGSE در سال 2007، 4 هزار 620 مامور داشت. این آمار، در سال 1999 در حدود 2700 نفر بود.

* سازمان دارای مامورین رسمی و مامورین غیر رسمی است که عموما فعالیت‌های جاسوسی برون مرزی دارند و آنها را “مامور افتخاری” خطاب می‌کند.

* سازمان، بطور مستقیم توسط وزارت دفاع نظارت می‌شود.

بودجه
بودجه سالیانه DGSE، مبلغ 500 میلیون یورو در سال است که بودجه رسمی نام دارد و توسط مجلس نمایندگان فرانسه تایید می‌شود. اما یک بودجه مازاد به نام بودجه ویژه نخست‌وزیر هم به در سال به سازمان اختصاص می‌یابد که هیچکس نمی‌داند این بودجه خرج چه اموری می‌شود.

به ادعای کلود سیلبرزان -یکی از روسای سابق سازمان- درصد تخصیص بودجه سازمان به بخش‌های اصلی بدین شرح است:

* 25 درصد مختص اطلاعات نظامی
* 25 درصد مختص اطلاعات اقتصادی
* 50 درصد مختص اطلاعات سیاسی (دیپلماتیک)

چالش‌ها
DGSE در دوره‌های مختلف دچار فراز و نشیب‌هایی بود و چندین مرتبه به زیر مجموعه وزارت دفاع پیوست. اکنون هم در زیر مجموعه وزارت دفاع قرار دارد. اما DGSE تا قبل از اواسط دهه 1960 مستقل عمل می‌کرد اما در میانه این دهه، رسوایی ربودن و قتل مهدی بن برکا -مراکشی انقلابی مقیم پاریس- موجب شد که از آن پس در زیر مجموعه وزارت دفاع قرار گیرد. در سال 1992، غالب وظایف سازمان به دفتر اطلاعات نظامی (DRM) که آژانس اطلاعاتی جدیدی بود، موکول شد. این دفتر از 5 گروه اطلاعاتی تشکیل شده بود تا شکاف‌های قصورمندانه DGSE در جریان جنگ خلیج (فارس) را جبران نماید.

سازمان، فراز و نشیب‌ها و رسوائی‌های بسیاری را در این سال‌ها از سر گذرانده است. در سال 1968، فیلیپ تیراد دو ووسجولی به جرم ارتکاب یک رسوائی جاسوسانه دستگیر شد. او بعدها در خاطراتش از رقابت DGSE با سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا در زمان جنگ سرد سخن گفت. دهه 1950، دهه نفوذ “کا گ ب” در بدنه اطلاعاتی سازمان اطلاعات برون مرزی فرانسه بود. در اوایل دهه 1990، یکی دیگر از مامورین سازمان افشا کرد که DGSE در حال جاسوسی اقتصادی از تجار امریکایی در فرانسه می‌باشد و این امر موجب شکل‌گیری یک رسوایی بزرگ دیگر شد.

دیگر رسوایی سازمان به غرق شدن کشتی “رینبو واریور” برمی‌گردد. طی عملیات موسوم به “شیطانی” که به دستور “فرانسوا میتران” -رییس جمهور وقت فرانسه- صورت پذیرفت، کشتی “صلح سبز” هلند که حامی پیام اعتراض به آزمایش اتمی فرانسه در “موروروآ” بود در آبهای نیوزلند مورد هدف قرار گرفت و دو فعال صلح هلندی غرق شدند. با اعتراض جهانی نیوزلند به عدم رعایت حریم تمامیتش از سوی فرانسه، راز عملیات فاش شد و آبروی DGSE رفت.

در سال 1999، کنترل سازمان از دست ارتش خارج شد و دیپلمات کارکشته‌ای به نام “ژان کلود کوسران” که سفیر سابق فرانسه در ترکیه و سوریه بود و به عنوان استراتژیست در وزارت خارجه فرانسه مشغول بود، به سمت مسئول موقت سازمان انتخاب شد. او اصلاحات اطلاعاتی را شروع کرد و مدیریت این اصلاحات را “برونو ژوبرت” -رییس دایره استراتژی- سپرد. دولت فرانسه در وضعیت “همزیستی حزبی” به سر می‌برد. بدین معنی که “ژاک شیراک” -رییس جمهور وقت- از حزب دوم انتخاب شده بود و “لیونل ژوسپین”  -نخست وزیر وقت- از حزب غالب بر سر کار بود. کوسران، پس از مدتی موظف شد که ژان پی‌یر پوشون را از حزب فداییان جمهوری به ریاست سازمان برگزیند. پوشون منتصب شد و کوسران بصورت مخفیانه مامور اطلاعاتی مورد اعتماد خود به نام “آلن شوئت” را که به عنوان معاون پوشون انتخاب کرده بود، مسئول جمع‌آوری اطلاعات از وی و رصد رفتارش کرد. شوئت، هم یک جین پرونده از او را در اختیار کوسران قرار داد و کوسران آن را به ژوسپین که خود را برای کارزار انتخاباتی 2003 با شیراک آماده می‌کرد و عملا نخست وزیر مقابل رییس جمهور بود، تقدیم نمود. پوشون، از این قضایا خبردار شد و به نزد شیراک رفت و همه چیز را بازگو کرد. تنش در بدنه داخلی دولت بالا گرفت و نام DGSE به عنوان یک سازمان رسوا دوباره بر سر زبان‌ها افتاد.

عملیات‌های معروف

دهه‌های 1950 تا 1970
* جمع‌آوری عملیات چریکی و همکاری با پارتیزان‌های مونتاگنارد طی جنگ اول هند و چین.

* عملیات شاهرخ (کرکس آمریکایی) به رهبری سرهنگ “ژان ساسی” (Jean Sassi) در روز 30 آوریل 1954 در ویتنام. طی این عملیات مقرر شد که چریک‌های “میائو” از مسیر جنگل به دل نیروهای جبهه آزادی‌بخش “ویت مین” بزنند. چتربازان DGSE‌ نیز با به تن کردن یونیفورم سیاه‌رنگ ویت مین‌ها قصد فریبشان را داشتند. حمله شبانه صورت گرفت اما به دلیل مقاومت ویت‌مین‌ها توفیقی صورت نگرفت و عملیات ناکام ماند.

* پروژه جلوگیری از ارسال سلاح برای جبهه آزادی بخش الجزایر در طی انقلاب الجزایر.

* تلاش برای بدست گیری تولید نفت نیجریه با کمک جدایی طلبان بیافران در سال 1968.

* ترور “فلیکس رولند مومی” -رهبر استقلال‌طلب کامرون- در ژنو در سال 1960.

* عملیات تجارت هروئین در طی جنگ هند و چین طبق اسناد کتاب سیاست هروئین در آسیای جنوب شرقی نوشته “آلفرد مک کوی”.

دهه 1970
* گزارش جنگ یوم کیپور در سال 1973 (به عنوان اولین سازمان اطلاعاتی غرب).

* گزارش حمله شوروی به افغانستان در سال 1979 و همکاری با سازمان سیا جهت مداخله در افغانستان.

* طرح‌ریزی موفقیت‌آمیز کودتا علیه حکومت “ژان بدل بوکاسا” -دیکتاتور جمهوری آفریقای مرکزی- در سال 1979 و برنشاندن دولت جدید که حامی فرانسه بود.

* تلاش برای براندازی سرهنگ معمر قذافی -دیکتاتور سابق لیبی- در سال ۱۹۷۷ و آگوست ۱۹۸۰.

* کمک به جدایی‌طلبان کبک (استان کبک کانادا) طی عملیات آسکوت.

* گماردن مامورین نفوذی در شرکت‌های بزرگ آمریکایی در دهه 1970 همچون آی بی ام، تگزاس اینسترومنتس، و کورنینگ. اطلاعات لو رفته این شرکت‌ها، در اختیار شرکت‌هاب فرانسوی همچون “ماشین دو بل” قرار می‌گرفت.

دهه 1980
* سازمان، از پروژه “وداع” بهره‌برداری کرد. این پروژه، پیشرفته‌ترین شبکه جاسوسی اروپا تا آن روز را شامل می‌شد. بعدها، شوروی از این پروژه برای جاسوسی تمام قد تکنولوژی غرب نهایت بهره را برد.

* DGSE از طریق پروژه “نیکوبار” موفق به تسهیل انتقال 43 فروند جنگنده “میراژ” به هند و سپس کسب اطلاعات کامل در مورد سیستم دفاعی تانک‌های تی-72 روسی شد.

* عملیات معروف به “شیطانی” که در بخش چالش‌ها به آن اشاره شد.

دهه 1990
* در جریان جنگ داخلی “روآندا”، DSGE ماموریت اشاعه دروغ و تبلیغات در جراید و رسانه‌ها را بر عهده داشت و موفق شد که اذهان عمومی فرانسه و بین‌الملل را جهت دخالت نظامی دوباره به آن منطقه، متقاعد سازد.

* DGSE در دهه 1990 حضور فعالی در بین گروهک‌های تروریستی افغانستان داشت. یکی از مامورین سازمان با نام مستعار “عمر نصیری” در کتابی از خود، زندگی در میان نیروهای القاعده را شرح داد. همچنین، “وین مدسن” از “مرکز پژوهش‌های جهانی” یک بار فاش کرد که گزارش لو رفته‌ای از DGSE به دست او رسیده که سازمان‌های سیا و ام آی 6، دو سال پس از انفجار در مرکز تجارت جهانی، یعنی در اواخر 1995 اقدام به آموزش نیروهای تروریست القاعده در اردوگاههای مستقر در افغانستان کرده‌اند.

دهه 2000
* دستگیری “کریستین گانزارسکی” که یک آلمانی لهستانی‌الاصل بود. عملیات دستگیری گانزارسکی که جدیدا به اسلام روی آورده و متهم به این بود که یکی از سران القاعده است، در همکاری کامل با سازمان سیا صورت گرفت.

* عملیات ناموفق “ژولیت 14” در آزادسازی “اینگرید بتانکورت” – سناتور و فعال اجتماعی فرانسوی و کلمبیایی- که در اسارت نیروهای مسلح “فارک” قرار داشت.

* آزادسازی موفقیت‌آمیز دو خبرنگار فرانسوی به نام‌های “ژرژ مالبرونوت”  و “کریستین چسنوت” پس از 124 روز که به عنوان گروگان در عراق در اختیار تروریست‌ها بودند.

* آزادسازی فلورنس آبناس -خبرنگار فرانسوی- در 12 ژوئن 2005 از گرونگیری در عراق.

* دستگیری دو تن از عوامل ترور 4 توریست فرانسوی که در ژانویه 2006 در موریتانی کشته شدند.

* سازمان، در ژوئن 2009 اعلام کرد که دو تن از مسافرین پرواز 447 ایر فرانس که نهایتا با سقوط در برزیل 228 نفر کشته داد، از اعضای گروهک‌های تروریستی اسلامی بودند.

دهه 2010
* عملیات ناموفق ربودن اسناد مربوط به “شائویانگ لیو” -رییس یکی از خطوط هواپیمایی چین- در هتل پلازای شهر تولوس. پس از عدم توفیق در این عملیات، تبعات آن موجب رسوائی سازمان شد اما رییس وقت سازمان با دفاع از اینکه این عملیات در داخل خاک فرانسه شکل گرفته، وقیحانه در صدد توجیه برآمد.

* در سال 2010 / 2011، DGSE‌ مسئولیت آموزش نیروهای امنیت ملی بریتانیا و نیروهای امنیتی بحرین برای سرکوب معترضین شیعه را بر عهده گرفت.

* DGSE در مارس 2011 تعدادی از نیروهای بخش عملیات خود را برای کمک به شورشیان لیبی عازم این کشور کرد. وظیفه آنها ایجاد ارتباط با سران شورشیان و کمک رسانی اطلاعاتی و عملیاتی در منطق دارای برخورد شدید بود.

* عملیات آزادسازی یکی از مامورین سازمان از دست تروریست‌ها در ژانویه 2013 از سوی واحد عملیات صورت گرفت اما نهایتا توفیقی نیافت و گروگان مذکور به همراه دو مامور دیگر از DSGE کشته شدند.

مامورین شناخته‌شده سازمان
* ژان چارلز مارکیانی (Jean-Charles Marchiani): مارکیانی را می‌توان یکی از برجسته‌ترین مامورین تاریخ سازمان دانست. وی که متخصص واحد ضد تروریسم DGSE‌ بود و در بنیادگرایی اسلامی نقش اساسی داشت، مسئول مذاکرات موفق برای آزادسازی گروگان‌های فرانسوی در لبنان و بوسنی بود. وی که از 19 سالگی جذب سازمان شد، دهه 1960 را بطور کامل به عنوان مامور فعالیت کرد و در سال 1970 وارد بخش خصوصی شد و سال‌های بعد به عنوان مشاور ارشد رییس سازمان فعالیت کرد. وقتی در سال 1995 حمله تروریستی الجزایری‌ها در پاریس صورت گرفت، او را به عنوان رییس کمیته تحقیق انتخاب کردند.

* ولادیمیر ولکوف ( Vladimir Volkof): این مامور اطلاعاتی روس تبار، در سال 2005 در سن 73 سالگی درگذشت. او سال‌ها رمان‌های مختلف جاسوسی برای جوانان با نام مستعار “ستوان ایکس” نوشت. او، پسر یک کارگر کارواش بود و مضمون داستانهایش معمولا به فضای جنگ سرد، اطلاعات، و عوامل متافیزیکی برمی‌گشت. ولکوف، نوه خواهری پیوتر ایلیچ چایکوفسکی -موسیقیدان شهیر روس- است.

ولادیمیر، در طی انقلاب الجزایر در حفاظت اطلاعات ارتش فرانسه خدمت کرد. سفر او به آمریکا، برایش یادگیری ادبیات روس و فرانسه را در پی داشت. سال‌ها به عنوان مترجم در امریکا خدمت کرد و در سال 1979 پس از موفقیت بین‌الملای کتابش به نام “چرخش”، سال‌ها علاوه بر اینکه نویسنده بود، امور اطلاعاتی را برای DGSE صورت می‌داد. وی، در سال 2000 علنا از سیاست‌های ولادیمیر پوتین -رییس جمهور کنونی روسیه- حمایت کرد.

بقیه مامورین برجسته نیز شامل فیلیپ تیراد دو ووسجولی، کلنل رنه برتراند، سرهنگ پی‌بر فورکاد، مارسل لروی، سرهنگ پل فرر، سرهنگ مارسل مرسیر، سرتیپ برنارد نوت (که در عملیات 15 فوریه 1983 کشته شد)، و سرگرد بوآتام می‌شوند.

* ژاویر مانیکوئت (Xavier Maniguet): این مامور اطلاعاتی، یکی از 4 ماموری بود که عملیات “شیطانی” شرکت داشت. او یک متخصص تمام عیار در عرصه پزشکی خلبانی، ورزش و شرایط سخت بود. مانیکوئت در سال 2009 در اثر سقوط هواپیمای در حین پرواز کشته شد.

* دنیس الکس (Denis Allex): این افسر اطلاعاتی که عامل نفوذی DGSE در میان تروریست‌های سومالی بود، توسط آنها به گروگان گرفته شد و در طی عملیات آزادسازی وی، در 11 ژانویه 2013 کشته شد.

لوئیز پی‌یر دیلائی (Louis-Pierre Dillais)، آلن مافارت (Alain Mafart)، دومینیک پری‌یر (Dominique Prieur)، و جرارد رویال (Gérard Royal) که همگی از اعضای تیم معروف عملیات “شیطانی” به سرگردگی دیلائی بودند.

جاسوسی بین‌المللی
خبرگزاری “راشا تودی در گزارش یکم ژوئن 2015 خود به افشاگری روزنامه “نوول آبزرواتور” فرانسه در مورد شنود و جاسوسی از کشورهای مختلف توسط سازمان اطلاعات برون مرزی فرانسه از طریق دستیابی به کابل‌های ارتباطی بین اروپا و سایر نقاط جهان اشاره کرد.

طبق ادعای این روزنامه، با مجوز نیکولاس سارکوزی، این سازمان موظف گردید که با اختصاص سالیانه 700 میلیون یورو از 2008 تا 2013 از طریق کابل‌های ارتباطی که سر آنها به فرانسه می‌رسد، اقدام به شنود و جاسوسی از تمامی کشورها نماید. همچنین در نوامبر 2010، سارکوزی و دیوید کامرون -نخست وزیر انگلیس- قرارداد محرمانه‌ای برای همکاری بیشتر بین DGSE‌ و GCHQ امضاء کردند.

این در حالی است که طبق ادعای ویکی لیکس و تایید وب‌سایت افشاگر “اسپیوناژ الیزه”، سازمان “ان اس ای” آمریکا یک دهه تمام مشغول جاسوسی از فرانسه و سرویس اطلاعاتی این کشور بوده است.

حمایت از اپوزیسیون جمهوری اسلامی
شاید به جرات بتوان بهترین سند حمایت سرویس اطلاعاتی فرانسه را حمایت از اپوزیسیون جمهوری اسلامی در جریان وقایع 88 دانست. قضایای “جلسه محرمانه جزیره گوآدالوپ” که در آن گروه‌ها و شخصیت‌های مخالف جمهوری اسلامی با انواع گرایش‌ها و دیدگاه‌های سیاسی از منافقین (مجاهدین خلق) تا سلطنت‌طلبان و از تجزیه‌طلبان تا جریان فتنه و حتی فرق منحرف اخلاقی و اجتماعی حضور داشتند و دولت در تبعید رسما اعلام موجودیت کرد؛ قضیه عملیات موفقیت‌آمیز نفوذ “محمدرضا مدحی” -مامور وزارت اطلاعات- در میان اپوزیسیون و جلسه مذکور و قرار ملاقات در اردن با یک مقام ارشد اپوزیسیون و مقام ارشد اسراییلی که جزییات کامل آن در فیلم “الماسی برای فریب” که از صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش شد؛ همه و همه از اهمیت نقش سرویس اطلاعاتی فرانسه در گرد هم آوردن اپوزیسیون، حمایت از آنها، هماهنگی جلسات و نهایتا تشکیل دولت در تبعید برای براندازی جمهوری اسلامی حکایت دارد.

منابع و مآخذ: