استاد اخلاق درباره “تربیت” چه گفت؟/«بسته تربیتی» حاج‌آقا مجتبی تهرانی+دانلود جزوه
در بخش “حیا در بعد تربیتی” نیز آمده: “حیا مثل یک پوشش برای شهوت و غضب است. چون اینها قوای نفسانی است و حیا مانع ظهور و بروز عیوب انسان است. یعنی حیا مانع می شود که آدم کاری انجام دهد که “زشت باشد
به گزارش پایگاه خبری شهرستان شاهین شهر و میمه “شاهین نا” به نقل از باشگاه افسران جنگ نرم، آیت الله مجتبی تهرانی از علمای اخلاق عملی و استاد اخلاق در بین مردم شناخته می شدند؛ ایشان که از مراجع عظام تقلید و از شاگردان مبرّز مکتب فقهی، اصولی، فلسفی، اخلاقی و عرفانی امام خمینی(ره) بود، هفته گذشته در سن 80 سالگی و با بیش از 30 سال کرسی دروس اسلامی در حوزه علمیه تهران دار فانی را وداع گفت.
بر همین اساس مجموعه ای را تحت عنوان “تربیت” که 58 سخنرانی این عالم وارسته در طول سالیان عمر پرکتشان در کلاس های خود در مورد اخلاق و تربیت فرموده اند٬ برای اولین بار جمع آوری کرده و آن را منتشر می کند.
در این مجموعه سر فصل هایی همچون، “تربیت در محیط خانوادگی“؛ “تربیت در محیط رفاقتی“، “تربیت در محیط آموزشی“، “تربیت در محیط شغلی“، “حیا در بعد تربیتی” و “تربیت و مربیان تربیتی” دیده می شود، که به صورت فایل pdf در معرض علاقه مندان به این عالم بزرگوار قرار گرفته است.
در قسمتی از بخش “تربیت در محیط خانوادگی” آمده است: “ما درمعارفمان این را داریم که شما در ارتباط با خانوادهتان، خاندانتان به طور کلّی، بی شترین سعی و کوششتان را برای مسائل مادی او نگذارید! بلکه از این طرف بی شترین هَم تو، تربیت او باشد. چون او ادام هی وجود تو است، بقاء تو به بقاء انسانیّت و معنویّت اوست نه حیوانیّت او. اگر او از بُعد انسانیاش تربیت بشود، از نظر بُعد معنویاش تربیت شود، این ادامه حیات انسانی توست، ادامه حیات معنوی تو است.”
در بخش “تربیت در محیط رفاقتی” که این عالم بزرگوار در سخنرانی های خود می گویند:”اگر محیط خانوادگی انسان مناسب نبود، محیط آموزش یاش مناسب نبود، امّا محیط رفاقت یاش مناسب بود، به این معنا که با شرع و عقل ه مسو بود، این رفاقت نقش تخریبی آن ها را از بین میبرد. برعکس، اگر محیط خانوادگی مناسب بود، محیط آموزشی مناسب بود، امّا محیط رفاقتی مناسب نبود و ه مسو با شرع و عقل نبود، این رفاقت، آنچه را که در محیط خانواده و آموزش ساخته شده بود، ویران می‌کند.”
این عالم ربانی در سخنرانی های خود در مورد لزوم “تربیت در محیط رفاقتی” می گویند: “کسانی که متصدی امور آموزشی هستند، اگر صحیح عمل کنند، چه «خدمت » بزرگی کرده اند و اگر غلط عمل کنند، چه «جنایت » بزرگی به جامعه کرد هاند!”
همچنین در بخش “تربیت در محیط شغلی” این مجموعه از زبان آیت الله مجتبی تهرانی آمده است: “شغلی انتخاب کنید که بر روی روح شما نقش تخریبی نداشته باشد، بلکه بر عکس، شغلی انتخاب کنید که بر روی روح شما نقش سازندگی داشته باشد.”
همچنین در بخش “حیا در بعد تربیتی” نیز آمده: “حیا مثل یک پوشش برای شهوت و غضب است. چون اینها قوای نفسانی است و حیا مانع ظهور و بروز عیوب انسان است. یعنی حیا مانع می شود که آدم کاری انجام دهد که “زشت باشد
همچنین در فصل پایانی این مجموعه که با عنوان “تربیت و مربیان تربیتی” از زبان آیت الله مجتبی تهرانی آمده است: “کسانی که می خواهند در جامعه و در هر محیطی به عنوان مربّی، آموزش دهنده و تربیت کننده باشند و می خواهند غیر را تربیت کنند، باید دارای شرایطی باشند. اوّلین شرط و اساسی ترین شرط نسبت به آنها این است که آ نها باید خود ساخته باشند تا بتوانند دیگران را بسازند.”