تحقق اقتصاد مقاومتی با یک شیشه سیرترشی!

خانم فاطمه روجایی از جمله تولیدکنندگان موفق ترشی و مربا در مازندران است که تجربیاتش را با خبرنگار بسیج سازندگی در میان گذاشته. او در حال حاضر بیش از ۱۵۰ نوع مربا، ترشیجات، شربت، کمپوت، کنسرو و دسر تولید و در مغازه اش به مشتریان عرضه می کند.خانم روجایی درباره نحوه آغاز به کار و چگونگی پدید آمدن ایده درآمدزایی از طریق تولید و فروش ترشی و مربا در ذهنش، می گوید: “هنر ترشی انداختن و پخت مربا نسل به نسل به زنان مازندرانی منتقل می شود. سال ها فقط برای مصرف خانگی ترشی و مربا تولید می کردم. تا اینکه ۵-۶ سال قبل تصمیم گرفتم هم برای اینکه سرگرم شوم و هم برای کسب درآمد و کمک به خانواده، ترشی و مربا بفروشم. پدر و برادر من، هر دو مغازه داشتند. من محصولات را در خانه تولید و آن ها در مغازه هایشان به فروش می رساندند.”با یک شیشه سیرترشی شروع کردماو می افزاید: “کار فروش محصولات را با یک شیشه سیرترشی آغاز کردم. روز اول پدرم شیشه سیرترشی را برد به مغاز و به فروش رفت. کم کم تعداد محصولات و تنوع آن ها را افزایش دادم. مردم و به خصوص مسافرانی که از تهران می آمدند، از کیفیت محصولات بسیار رضایت داشتند و هر کس یک بار ترشیجات و مرباهای من را از پدر و برادرم می خرید، به مشتری دائم من تبدیل می شد. حتی مشتری های تهرانی ام هر گاه که به شمال می آمدند، مسیرشان را طوری تنظیم می کردند که بتوانند از محصولات من بخرند. با این وجود تولید ترشیجات در فضای محدود آپارتمان کار سختی بود و باید فکر جدیدی می کردم.”خانم روجایی درباره نحوه توسعه فعالیتش خاطرنشان می کند: “یک بار یکی از آشنایان به من پیشنهاد کرد محصولاتم را در یکی از نمایشگاه های فصلی عرضه کنم و من پذیرفتم. استقبال از محصولاتم بسیار زیاد بود زیرا از تنوع فوق العاده ای برخوردار بود. در این نمایشگاه کارشناسان بسیج سازندگی هم حضور داشتند و بعد از بازدید از غرفه، از من دعوت کردند تا برای مشاوره با آن ها جلسه ای مشترک داشته باشم. آن ها به من توصیه کردند با توجه به تبحر و نوآوری که من در تولید ترشی و مربا دارم، یک کارگاه و مغازه برای تولید و عرضه محصولاتم دایر کنم و سپس کمک کردند تا وام بگیرم.”

او ادامه می دهد: “به این نتیجه رسیدم که باید کارگاه تولید با محل عرضه در یک مکان واحد جمع شود. در نتیجه یک واحد ۱۴۰ متری اجاره کردم که در واقع نقش انبار، کارگاه و مغازه را به صورت توامان ایفا می کند. سپس برای دریافت مجوز بهداشت اقدام کردم. با اینکه دریافت مجوز تولید و عرضه در یک مکان کار سختی بود، اما در نهایت موفق به اخذ مجوز شدم. مشکلات زیادی در این مسیر وجود داشت که هر کدام می توانست انسان را دلسرد کند. مثلا فقط هزینه کارشناسی مغازه برای صدور مجوز بالغ بر ۶۰۰ هزار تومان بود.”

هر کس یک بار از ما چیزی خریده، مشتری دائمی مان شده

فاطمه روجایی درباره ویژگی محصولاتش می گوید: “مهمترین مزیت محصولات ما تنوع کم نظیر آن هاست. مثلا بیش از ۳۰ نوع ترشی با استفاده از میوه ها و مرکبات متفاوت تولید می کنیم. مرباهایمان هم بسیار متنوع است و بیش از ۴۰ نوع مربا داریم. حتی اجازه نمی دهیم پوست میوه ها نفله شود، ما از پوست هندوانه، پسته، لیمو ترش، خرمای جنگلی و پرتقال هم مرباهای خوشمزه و لذیذ تولید می کنیم. کمپوت ها و کنسروهایمان نیز به همین صورت است. ویژگی دیگر محصولات ما این است که در تولیدشان به هیچ وجه از مواد نگهدارنده استفاده نمی کنیم و این مساله خط قرمز ماست. مواد نگهدارنده از جمله عوامل گسترش سرطان در جامعه ماست. ضمن اینکه در تهیه محصولات اصول طب سنتی و آنچه را سینه به سینه به ما منتقل شده است، رعایت می کنیم. نتیجه اش این می شود که هر کس یک بار از ما چیزی خریده، مشتری دائمی مان شده.”

به شغلم افتخار می کنم / بسیج گفت تولید ترشی خوب کمک به اقتصاد مقاومتی است

او در پاسخ به این سوال که به شغلش افتخار می کند یا از آن خجالت می کشد و آیا ترجیح نمی داد که به جای ترشی فروشی، منشی یا کارمند یک شرکت باشد، خاطرنشان می کند: “به کارم افتخار می کنم و آن را بر کارمندی ترجیح می دهم. قبول دارم که برخی از مردم تولید و فروش ترشی و مربا و کنسرو را کاری خجالت آور می دانند اما نمی دانم این تصور چرا بین ما پیدا شده. تولید هر نوع محصول غذایی سالم و خوشمزه خدمت به مردم است و ارزشمند است. بسیج سازندگی به من گفت اگر ترشی و مربای خوب تولید کنی و آدم بی کاری را سر کار ببری، خودش اقتصاد مقاومتی است و به امنیت غذایی کمک می کند. اوایل که کارم را شروع کردم خیلی از اطرافیان مسخره ام می کردند، گاهی اوقات غصه می خوردم، نه به این خاطر که کارم تولید ترشی است، به این خاطر که چرا کار تولیدی در چشم بعضی از مردم ما مسخره به نظر می رسد. بعدها که به عنوان کارآفرین مورد تقدیر قرار گرفتم و بارها و بارها دانشگاه های استان از بنده برای حضور دعوت کردند، همان افراد از رفتار گذشته شان پشیمان شدند و عذرخواهی کردند. بله، من هم می توانم پولی را که برای خرید مواد اولیه صرف می کنم، در بانک بگذارم و سود بگیرم اما من برکت کار تولید را دیده ام و لذتش را چشیده ام. دوست دارم محصول سالم بدهم دست مردم.”

قرار نیست زن بودن و مادر بودنم را فراموش کنم

خانم روجایی اضافه می کند: “در حال حاضر ماهانه حداقل یک تن ترشی و ۱ تن مربا تولید می کنم. همین دیروز ۱۵۰ کیلو سیرترشی انداختم. هیچوقت در مغازه من کمتر از ۱۰۰۰ شیشه ترشی و مربا یافت نمی شود؛ ۱۰۰۰ شیشه ای که ترکیب رنگی متنوعشان زیبایی خاصی به مغازه می دهد. خدا را شکر سود مناسبی دارد. در حال حاضر چندین هتل مشتری ثابت مان هستند. دو کارخانه بزرگ هم پیشنهاد همکاری داده اند. اما بدانید با وجود این همه مشغله از کارِ خانه و خانواده غافل نشده ام. همین امروز اگر از شوهر و فرزندانم بپرسید حتما خواهند گفت که از من راضی هستند. درست است که کار می کنم اما قرار نیست زن بودن و مادر بودنم را فراموش کنم.”