دولت ها عامل اصلی رشد تورم در ایران

به گزارش پایگاه خبری شاهین نا؛ به نقل از صاحب نیوز، هر چند که تحریم ها یکی از شروط لازم برای ایجاد تورم در ایران بود اما عامل اصلی گرانی محسوب نمی شود.

به عبارت دیگر از تحریم می توان به عنوان عامل تشدید کننده یاد کرده که با حذف آن نباید در انتظار معجزه ه ای به نام سقوط قیمت ها بود.

تاکید مسوولان رده بالای کشور در ماههای منتهی به تعلیق تحریم ها نیز موید این نکته است، آنها بارها برای تشویق مردم به خرید و رشد تقاضا اعلام کرده بودند که قیمت ها به کف رسیده و مردم  نباید در انتظار کاهش بیشتر قیمت ها باشند.

در ایران به علت وجود کسری بودجه، تورم همواره وجود داشته است، چرا که دولت ها به علت کمبود منابع از بانک مرکزی و یا حتی بانک های جهانی استقراض کرده و از سوی دیگر برای جبران این کمبود اقدام به چاپ پول بدون پشتوانه کرده اند که یکی از دلایل اصلی ایجاد تورم در ایران محسوب می شود.

از سوی دیگر در کتب و منابع اقتصادی فرمولی وجود دارد که بر مبنای آن، تورم از حاصل ضرب نقدینگی در سرعت گردش نقدینگی حاصل می‌شود.

طی دو سال اخیر دولت سعی کرد  از میزان سرعت گردش نقدینگی بکاهد و با بودجه انقباضی و انضباط مالی، تورم را کنترل کند اما نتوانست آن را ریشه کند و به همین دلیل در حال حاضر تورم در ایران همانند آتش زیر خاکستر است که با کوچکتربن اظهار نظر و یا برهم خوردن جو روانی بیدار خواهد شد.

کاسته شده اما افزایش آن متوقف نشده است. به عبارت دیگر کاهش تورمی که اتفاق افتاده به دلیل کاهش سرعت گردش نقدینگی بوده  که رکود را ایجاد کرده است. در حال حاضر هرچند میزان نقدینگی نسبت به دو سال قبل دو برابر شده اما قدرت خرید کاهش یافته  که این امر نیز بر رکود دامن زده است.

دولت در عین حال سعی کرد تا حجم نقدینگی در کشور را کم کند اما در ظاهر فقط توانست از سرعت رشد آن بکاهد.

آخرین آمار بانک مرکزی حاکی از افزایش نقدینگی در شهریورماه امسال تا ۸۷۲ هزار میلیارد تومان است.

این رقم در مقایسه ۷۸۲ هزار میلیارد با پایان سال گذشته حدود ۱۰۰ هزار میلیارد تومان افزایش یافته و در قیاس با دو سال گذشته، تقریبا دو برابر شده است.

میزان نقدینگی از حدود ۵۰۰ هزار میلیارد شهریور ۱۳۹۲ به ۶۳۹ هزار میلیارد در اسفند همان سال و ۷۰۶ هزار میلیارد در شهریور ۱۳۹۳ افزایش یافته است.

آنچه که باعث شد تا در سال۹۱قیمتها یک شبه سه برابر شود، تغییرات فاحش قیمت دلار بود.

دلار در اقتصاد ایران همانند قطب نما عمل می کند و زمانی که قیمت آن افزایش یابد، به تبع باید در انتظار رشد قیمت ها و تورم بود.

در سال یاد شده به علت وقوع تحریم ها، کاهش ذخایر ارزی اتفاق افتاد و همزمان فروش نفت نیز کاهش یافت.

کسری بودجه در انتظار دولت وقت بود و به همین دلیل قیمت دلار به شیوه ای غیر منطقی رشد کرد چرا که دولت دلار حاصل از فروش نفت را در بازار داخل گران فروخت تا بخشی از کسری بودجه خود را جبران کند.

امروز هر چند تحریم ها تعلیق شده اما به طور حتم تورم به سطح سه سال قبل باز نمی گردد و به تبع آن نباید انتظار داشت که دلار ارزان شود.

هر چند سخنگوی دولت به تازگی اعلام کرده است که ایران داراییهای بلوکه شده هسته ای را پس گرفته و از سوی دیگر میزان فروش نفت نیز افزایش یافته که این وضعیت نشاندهنده افرایش ذخیره ارزی کشور است ولی با این وجود قیمت دلار کاهش چندانی را تجربه نکرده است.

از آنجایی که در ایران، دلار همواره قطب نمای فعالیت های اقتصادی و تعیین قیمت ها بوده پس کاهش اندک قیمت آن نشان می دهد که قیمت کالاها نیز به کف رسیده و ارزانتر از این نمی شود.

از سوی دیگر نرخ تورم واقعی رقمی نیست که توسط بانک مرکزی و با عنوان تورم نقطه به نقطه اعلام می شود.

تورم واقعی آن چیزی است که در حاشیه بازار و با عنوان سود پول معین می شود که حدود۳۰تا۳۵درصد و حتی در مواردی۵۰درصد است و به همین دلیل دولت تمایل ندارد که نرخ دلار ارزانتر از این شود چرا که نظام صادرات کشور بدتر از وضعیت موجود می شود.

در حال حاضر آنچه که برای نرخ واقعی دلار تخمین زده می شود، بالای۴هزار تومان است که نرخ دلار در بازار با خزشی آرام به سمت این رقم در حال حرکت است.