سینمای بیمار ما / قصه دشت بی فرهنگی سینمای ایران / با این وضعیت اثر بخشی سینما از درب اتاق مدیران فراتر نخواهد رفت

به گزارش پایگاه خبری“شاهین نا“رئیس سازمان سینمایی در گفتگویی اعلام کرد، امسال در جشنواره فیلم حاشیه دار نخواهیم داشت. روایتی از سینما که در آن هدف محتوا نیست ، هدف بی حاشیه بودن است.

1. جشنواره فیلم فجر سال 92 آبستن حوادثی بود که ایوبی در جایگاه رئیس سازمان سینمایی برای نخستین بار با آن مواجه شده بود. از حاشیه سازی های فیلم رستاخیز و واکنش مراجع اعظام و علما و روحانیون به روایت تاریخی فیلم و یک بحث فقهی مربوط به فیلم ، تا حوادث مربوط به فیلم قصه ها و عصبانی نیستم و خروج دیرهنگام فیلم قصه ها از جشنواره !

همه این مسائل در کنار یکدیگر در اولین سال سکان داری ایوبی بر سازمان سینمایی، یک ترس و وحشت را بر وی القا نمود و ایجاد این ترس موجب تعیین سیاست های سال 93 سازمان سینمایی و به تبع آن نوشتن یک راهبرد برای جشنواره سی و سوم بوده است.

سیاستی که شاید در ابتدا موجب کم حاشیه بودن جشنواره و کاهش لطمات و هزینه های سازمان سینمایی بشود اما عایدی آن قطعا برای سینمای کشور نخواهد بود. سیاست « نه سیخ بسوزد و نه کباب » شاید در کوتاه مدت برای نفع کوتاه مدت هر مدیری مناسب باشد اما پایه های حرکت های بنیادین در جامعه سینمایی و تولید آثار فاخر را از بین خواهد برد. اما این سیاست امسال در سینمای کشور حاکم بوده است و نتیجه ی آن را می توان در جشنواره فجر امسال از 10 15 روز دیگر مشاهده کرد.

2. شهید بهشتی در بیانی می گوید ( البته نقل به مضمون است ) که اگر از حرکت شما گروه ، فرد یا دسته ای آزرده نشود ، این نشان دهنده ی درستی راه و روش شما نیست . بلکه نشانی است از نفاق حاکم بر رویه ی رفتاری که موجب می شود سیاستی را در پیش بگیرد تا همگان از وی راضی باشند و این روش اعتدال نیست بلکه روش نفاق است.

این که ما از شر حوادث و مشکلاتی که بر سر راه هدف گذاری و انجام و اهداف مان پیش می آید به بی خاصیتی فرهنگی رو آوریم نشان از نبوغ مدیریت ما ندارد بلکه نمادی است از بی خاصیتی فرنگی کشور ما در برابر روش صحیح.

راه درست آنی است که بی توجه به حرف و حدیث به دنبال مشی تاثیرگذار بر جامعه سینمایی باشی، سیاست تو بر سینما تاثیرگذار باشد نه سیاست افراد و گروه های مختلف بر حاکمیت سینمایی بچربد و آنها بتوانند به نوعی رفتار نمایند که رفتار کلان سازمان سینمایی نیز بر طبق خواسته ی آنان باشد.

لازم به ذکر است که این سیاست کلان ( چه خوب چه بد ) در حال حاضر مدنظر نیست ، بلکه هدف جهت گیری به معنای عام در مقابل بی خاصیتی فرهنگی است.
این رفتار معنای دیگری جز با نفاق مورد نظر شهید بهشتی ندارد.

3. ایوبی هفته گذشته در گفتگویی با رسانه ها در شرح جشنواره فیلم فجر با افتخار اعلام می کند که جشنواره ی امسال هیچ گونه فیلم حاشیه دار و مسئله داری ندارد و هیئت انتخاب این مورد را مدنظر داشته است.

سوال ما از ایوبی آن است که آیا این مسئله موجب افتخار سازمان سینمایی است؟ آیا سازمان سینمایی به انفعال عملی و انفعال فکری در سینمای ایران مباهات می کند و آن را نشانه ی مشی اعتدال می داند؟

آن چیزی که مشخص است متولیان سینمای کشور دچار انفعال عملی شده اند و تاثیرگذاری آثار تولیدی سینمای ایران را فراموش کرده اند و آن را در صندوقچه ای گذاشته اند که شاید مدیران آینده بخواهند این عمل را اجرایی کنند یا نه ولی همگان بدانند که این امر در دوران دولت اعتدال اجرایی نمی شود !

شاید در نگاه اومانیستی این امر مطلوب باشد، زیرا ایوبی و همفکران وی یک مدیریت بدون حاشیه و بدون هیچ گونه نگرانی ای را سپری خواهند کرد ولی با اطمینان می توان پیش بینی کرد که خروجی این تفکر تولید آثاری است که هیچ است که هیچ گونه تاثیرگذاری ای در جامعه نخواهند داشت و شاید والاترین هدف شان ایجاد تفریح و سرگرمی برای مخاطبان باشد؟
آیا ایوبی برای سینمای ایران چنین تصویری گزیده است ؟