ام البنین های نهضت خمینی(ره) درس آموز مکتب مادر علمدار کربلا هستند

به گزارش شاهین پرس؛ در دنیای نماد و اسطوره شناسی وقتی درباره موضوعی سخن گفته می شود به محض نام بردن صفتی بدون هیچ توضیح اضافه ای بلافاصله معادل آن در ذهن نقش می بندد همانگونه که وقتی صحبت از کوه صبر و استقامت می شود بلافاصله نام شیرزن قهرمان کربلا حضرت زینب کبری(س) در ذهن نقش میبندد وقتی از ادب و وفاداری و شجاعت سخن به میان می آید بلافاصله یاد امیر و سردار لشکر حضرت امام حسین(ع)، ابوالفضل العباس(ع) در یادها زنده می شود و بسیاری دیگر از قهرمانان تاریخ که امروز هر کدام از ما براساس میزان شناخت و معرفتی که داریم آنها را اسوه و سرمشق زندگی خود قرار داده ایم.

آنچه از عباس بن علی(ع) شنیده و خوانده ایم همه فضائل و خصلت های برجسته ای است که کمتر کسی را می توان شناخت که همه آنها را یکجا دارا باشد با قلبی مالامال از عشق و ارادت به ولی و امام زمان خود هم امیر شجاع و سردار لشکر باشی با سینه ای ستبر در برابر بد اندیشان و کج فهمان، هم استاد وفاداری و اخلاق و ادب، اما براستی عباس بن علی در کدام مکتب خانه و در پای کدام استاد توانست شجاعت و شهامت، ولایتمداری، ادب و اخلاق و … را در حد کمال بیاموزد و عالی ترین درجات را به نام خود ثبت و دریافت کند که پس از هزاران قرن هنوز کسی نتوانسته مثل و همانند او باشد.

* آموزگاری که مادری بود دریایی از ادب، معرفت، اخلاق و تقوا

یکی از جمله رسالت‌های مادر بودن آموزگار بودن است که مرور صفحات تاریخ کسی را به ما معرفی می کند که خود دریای معرفت و ادب بود و برای فرزندانش هم مادری نمونه و استادی بی نظیر بود! او که خود تربیت یافته خاندانی با اصالت شجاع و دلیر و جنگاور است و عشق و ارادتی خاص نسبت به اهل بیت پیامبر اکرم(ص) داشت و سیره رسول خدا(ص) و حضرت زهرا(س) را الگو قرار می‌داد، پس از ازدواج با حضرت علی(ع) در محضر ولی امر خویش مولا علی(ع) ادب را در عالی‌ترین سطح رعایت می‌کرد.خود را کنیز حضرت زهرا(س) و فرزندان ایشان می‌دانست این ادب را به معنای واقعی به فرزندان خود آموخت.

به قدری باادب، باوفا و بامعرفت بود که فرزندان حضرت زهرا(س) را به فرزندان خود ترجیح می‌داد چنان با آن‌ها مادرانه رفتار می‌کرد که فرزندان حضرت زهرا(س) او را مادر صدا می‌زدند او ایثار و فداکاری در راه ولایت و امام حسین(ع) را همواره به فرزندان خود گوشزد می کرد. به همین جهت می‌توان از این حضرت به عنوان آموزگار ادب، وفاداری، شجاعت و غیرت نام برد و چه زیبا حضرت عباس(ع) در روز عاشورا و در رکاب ولی خود درس ادب را پس داد. فداکاری، رشادت، ایثار، شجاعت و ادب علمدار کربلا برگرفته از تربیت مادری همچون حضرت ام‌البنین(س) است. تا جاییکه برادرش را همواره مولا و آقا خطاب می‌کرد و با وجود اینکه برخی از کاروانیان مسیرهای دیگری جز کوفه را پیشنهاد دادند هیچ‌گاه مسیری را پیشنهاد نداد و این امر نشان از مطیع محض ولایت بودن عباس بن علی دارد.

* عباس بن علی(ع) مشق ایثار را از مادر خود آموخت و به درجه استادی رسید

فاطمه کلابیه بانوی جلیل‌القدری که در آغازین روز ورود به خانه امیرالمومنین(ع) در مقابل زینب(س) زانوی ادب زد و اذن دخول گرفت. با اینکه از خانواده‌ بزرگ و ادیب و فرهیخته‌ای بود، خود را کنیز مادر زینب خطاب کرد. نوعروس خاندان ابوطالب در اولین روز ازدواجش با مهربانی و عطوفت مادرانه از حسنین(ع) که در بستر بیماری بودند، پرستاری نمود پس از گذشت مدت کوتاهی از زندگی مشترک به امیرالمؤمنین(ع) پیشنهاد کرد که دیگر او را «فاطمه» صدا نزد تا فرزندان حضرت زهرا سلام الله علیها با  نام اصلی او فاطمه توسط پدرشان، به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا سلام الله علیها نیفتند و خاطرات تلخ گذشته، در ذهن آن‏ها تداعی نشده و رنج بی‏ مادری آن‏ها را آزار ندهد. او تلاش می کرد در زندگی جای خالی حضرت زهرا سلام الله علیها را برای فرزندان ایشان پر کند؛ مادری که در اوج شکوفایی پژمرده شد و آتش به جان فرزندان خردسال زد.

ثمره زندگی مشترک ام البنین علیهاالسلام با حضرت علی علیه السلام ، چهار پسر به نام های عباس، عبدالله، جعفر و عثمان بود که به دلیل داشتن همین پسران، او را ام البنین، یعنی مادر پسران می خواندند. در بیان معرفت حضرت ام‌البنین به مقام امامت و ولایت همین بس که هر یک از فرزندانش که متولد می‌شدند، قنداقه‌اش را دور سر فرزندان زهرا(س) می‌گرداند و می‌فرمود؛ بچه‌هایم فدای فرزندان فاطمه(س). مادری که همیشه فرزندان حضرت زهرا را بر فرزندان خویش ترجیح می‌داد و این فضیلتی بسیار عجیب است چرا که اولین شاخصه مادری این است در بهترین حالت مادر همه چیز را ابتدا برای فرزندان دلبند خود می خواهد سپس برای دیگران اما او فرزندان دختر گرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله را بر فرزندان خود مقدّم می داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان می کرد و آن را فریضه ای دینی می دانست؛ چراکه خداوند متعال در کتاب آسمانی، همگان را به محبت آنان دستور داده است.

حضرت ام‌البنین(س) حامل اسرار امیرالمومنین(ع) بود، ۳۴ قبل از واقعه کربلا که حضرت عباس(علیه السلام) در قنداق بود، وقتی حضرت ام‌البنین(س) وارد اتاق شد دید امیرالمومنین(ع) بر بالین فرزندش نشسته و دست‌هایش را می‌بوسد و روی چشمانش می‌گذارد و گریه می‌کند حضرت ام‌البنین(س) وقتی این صحنه را دید علت را از همسرش پرسید و حضرت امیر در جواب گفت این دست‌ها در رکاب برادرش در راه خدا قطع می‌شوند و خداوند دوبال به او می‌دهد که تمام بهشت زیر اشراف اوست و همه به او غبطه می‌خورند، این یکی از اسراری‏ است که امیرالمومنین(ع) به حضرت ام‌البنین(س) گفته است.

و سرانجام هر چهار فرزند ام البنین همگی در کربلا به شهادت رسیدند و این بانوی شکیبا در کنار همه فضائل و افتخاراتی که داشت از جمله همسر شهید بودن به مقام و افتخار مادر شهیدان بودن هم نائل آمد.

* سلام مرا به مادرت زهرا(س) برسان/ مبادا بی حسین(علیه السلام) برگردید

این بانوی فهیمه عاقله در واقعه کربلا حضور نداشت و چون می‌دانست که این کاروان همه شهید می‌شوند به همین دلیل وقتی کاروان امام حسین(علیه السلام) از مدینه عازم راه مکه بود رو به امام حسین(علیه السلام) کرد و گفت سلام من را به مادرت زهرا(س) برسان! سپس خطاب به فرزندانش بویژه حضرت عباس(علیه السلام) گفت من شما را برای چنین روزی بزرگ کرده ام، مبادا بی حسین(علیه السلام) برگردید.

اما هنگام بازگشت کاروان مصیبت زده از کربلا به مدینه، وقتی به حضرت ام‌البنین سلام‌الله علیها از شهادت حضرت عباس علیه السلام و سه برادرش باخبر شد، مصرانه حال امام حسین(ع) را پرسید و وقتی خبر شهادت او را شنید، گفت:‌ «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.» و این بیانگر عمق ادب، معرفت، دلدادگی، وفاداری و بصیرت دینی آن بانوی ارجمند است.

از حضرت ام البنین سلام الله علیها به عنوان نخستین نوحه‌خوان امام حسین(ع) نام برده می شود چرا که هر روز به همراه عبیدالله پسرِ حضرت عباس علیه‏ السلام، که همراه مادرش در کربلا حضور داشت و سند زنده ‏ای برای بیان وقایع عاشورا بود، به بقیع می ‏رفت و با مرثیه سرایی و نوحه خوانی شور و غوغایی بپا می کرد. مردم مدینه اطراف او گرد جمع شده و با او هم ناله می‌شدند. حتی مروان بن حکم حاکم وقت مدینه نیز در میان آنها بود و به پهنای صورت اشک می ریخت. امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: آن حضرت(ام البنین) به بقیع می‌رفت و آن قدر جانسوز مرثیه می‌خواند که مروان با آن قساوت قلب گریه می‌کرد.

* ام البنین های نهضت خمینی(ره) درس آموز مکتب مادر علمدار کربلا هستند

و این بانوی جلیل القدر همان کسی است که امروز پس از گذشت قرنها نام او همچنان بلند آوازه است و بسیاری از زنان ایران زمین با تاسی از مادر سقای کربلا فرزندان خود را با افتخار تقدیم انقلاب و اسلام کردند و خم به ابرو بیاورده و ام‌البنین‌های نهضت امام خمینی(ره) شدند. روز وفات بانوی ادب و اخلاق و تقوا به نام روز تکریم از مادران و همسران شهدا نامگذاری شده است تا ضمن احترام به ساحت مقدس مادران و همسران شهدا که درس‌آموز مکتب صبر و مقاومت هستند، فراموش نکنیم امروز بیش از هر زمان دیگر به تربیت بانوانی با سیره، مکتبی و ادب حضرت ام البنین برای جهان اسلام نیاز داریم.

مادر علمدار کربلا امروز الگو و اسوه همسران و مادران شهدایی است که پس از ۱۴ قرن جوانان رشیدشان برای یاری امام زمان خود فریاد “نحن عباسًکِ یازینب” سَر دادند و افتخار می کنند که پاره تنشان همچون ابالفضل العباس(ع) نگهبان حریم زینب(س) است.

انتهای پیام/ خیراتی