اردشیر کشاورز درباره این ضرب‌المثل معروف ایرانی، اظهارکرد: شیخعلی خان از بزرگان کرد زنگنه در استان کرمانشاه بوده که بعد از مرگ برادرش‌(شاهرخ بیگ) که فرماندار کرمانشاه بوده، در سال 1049 هجری شمسی به فرمانداری کرمانشاه می‌رسد. او سپس به مقام امیرالامرایی و سپس سپهسالاری کل کشور می‌رسد.

وی ادامه داد: از آنجایی که شیخعلی خان انسانی پرهیزکار، متقی، پارسا، درست عمل و درست کردار بود، توسط شاه سلیمان صفوی به مقام صدرات اعظم و رییس الوزرایی رسید.

این پژوهشگر تاریخ گفت: شیخعلی خان زمانی به مقام رییس الوزرایی رسید که داربست سلطنت صفویان دچار انحطاط شده بود و پایه های اقتدار آن زنگ زده بود و در چنین شرایطی شیخعلی خان تمام تلاش خود را بکار بست تا بتواند از بریز و بپاش‌های حکومت و در نهایت زوال سلطنت صفوی جلوگیری کند.

وی افزود: در این دوران شاه سلیمان صفوی همچون گذشته اقدام به پرداخت برخی انعام‌ها، بخشش‌ها و بریز و بپاش‌هایی می‌کرد که از قاعده کلی خارج بود و بار سنگینی بر بودجه مملکت وارد می‌کرد که در چنین مواقعی شیخعلی خان زنگنه از پرداخت چنین ارقامی سرباز می‌زد.

این پژوهشگر تاریخ اظهارکرد: اینگونه بود که شاه سلیمان بخشش‌هایی را صورت می‌داد، اما شیخعلی خان به دلیل تاکید بر عدالت اقتصادی در کشور از پرداخت آنها جلوگیری می‌کرد و در نهایت جمله و ضرب المثل معروف «شاه بخشید، شیخعلی خان نبخشید» در میان مردم نقل محافل شد.

کشاورز خاطرنشان کرد: در اغلب کتب تاریخ صفوی از جمله کتاب «سیاست و اقتصاد عصر صفوی» به این عملکرد شیخعلی خان زنگنه اشاره شده است.