در همایش سازمان های مردم نهاد که با حضور روحانی و تیم مذاکره کننده هسته ای و همچنین وزیر بهداشت انجام شد سخنان یک دختر بیمار تنفسی اشک های ظریف را درآورد.
آیا گذاشتن تمام وقت و توان کشور بر سیاست مذاکره با کدخدا درست بود؟ به عبارتی همه مشکلات اقتصادی کشور به امضای توافق مربوط بود؟ یعنی به فرض اینکه اگر طرف مقابل قبول کرده باشد بدون زیرپا گذاشتن عزت و حقوق ملت ایران، تحریم ها را لغو و یا تعلیق کند تمام مشکلات معیشتی مردم حل می شود؟
به نظر می رسد ماجرای برداشتهای متفاوت و متناقض طرفین از توافق لوزان در حال تکرار است و هیچ بعید نیست که با یک بازی جدید از سوی آمریکا روبرو شویم.
حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان گفت: در واقع امروز روز بیانیه مشترک بود؛ چند روز بعد آن زمانی که سازمان ملل تصویب می کند می شود روز نهایی شدن. بعد از حدود بیش از ۲ ماه به روزی می رسیم که روز توافق است.
در فاصله ۷ ماه مانده به آغاز رقابتهای انتخاباتی دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، برخی مسئولان دولتی، استانداران، فرمانداران، شهرداران، اعضای شوراهای شهر و روستا برای کاندیداتوری در انتخابات استعفا دادند.
معاون ارتباطات دفتر رییس جمهور پیش از افطاری روحانی در نوشته ای، به صراحت تاکید کرده بود “اجازه نمی دهم کسی با تهدید، کنار منتخب ملت عکس یادگاری بگیرد.” با این وجود، ظاهرا این تهدید اسماعیلی خبرنگار منتسب به خود او را شامل نمیشد!
نکته قابل تامل در سبد کالای دولت وجود کالاهای خارجی است؛ آن هم در شرایط که کشور بیشتر از همیشه نیازمند حمایت از تولیدات داخلی می باشد.
آمار هر روز رو به رشد مثبت؟ یا جیب هر روز خالی تر از دیروز مردم؟ یا افزایش قیمت کالاهای اساسی مانند نان و بنزین؟ پس چرا مرتباً میزان حقوق مردم و وضع معیشتی مردم با حداقل حقوق خانواده ایرانی که توسط آمارها اعلام می گردد فاصله می گیرد؟ به راستی که عجب فاصله ای دارد پای مردم با گلیم اقتصاد…!
رییس جمهور در سخنانی سرنوشت بسیاری از مسائل کشور را به تحریم ها گره زد و صراحتاً گفت كه تحريمها بايد برود تا مشکلاتی چون اشتغال جوانان تا منابع آب! برطرف شود.
حمید بقایی بازداشت شد. بقایی معاون اجرایی احمدینژاد در دولت دهم بود و او اولین دولتمرد دولتهای نهم و دهم نیست که پایش به محاکم قضایی باز شده است.