بی توجهی به امنیت جانی مسافر در خطوط اتوبوسرانی اصفهان

به گزارش پایگاه خبری”شاهین نا” به نقل از صاحب نیوز/ از سوی دیگر توسعه کیفی حمل و نقل درون شهری در اصفهان نیز با استانداردهای جهانی فاصله بسیار دارد.

*۹۰۰هزار جابجایی در روز
به صرفه بودن استفاده از اتوبوس نسبت به تاکسی و افزایش قیمت سوخت، اتوبوس رابه اولویت اول شهروندان تبدیل کرده است. ۱۶۰۰ ایستگاه اتوبوس در اصفهان وجود داردکه متوسط زمان انتظار شهروندان اصفهانی در آنها بیش از۱۵تا ۲۰ دقیقه است.

هرچند که یک هزار و ۲۰۰ دستگاه اتوبوس به سیستم AVL مجهز هستند و عبور و مرور و زمانبندی این اتوبوس ها در مرکز مانیتورینگ کنترل می شود، اما با این وجود برنامه های زمانبندی که در مانیتورهای ایستگاهها اطلاع رسانی میشود، به ندرت رعایت میشود.

در حال حاضر یک هزار و ۳۶۵ اتوبوس در ۱۰۵ خط به طول ۲ هزار کیلومتر اصفهانی ها را جابه جا می کنند. اتوبوس های ناوگان اتوبوسرانی اصفهان سهم۲۰ درصدی در جابه جایی شهری دارند و روزانه ۹۰۵ هزار نفر را جابه جا می کنند که این تعداد در ایام نوروز و فصل پاییز به بیش از یک میلیون نفر می رسد.
به عبارت دیگر سهم هر اتوبوس و راننده حدود۶۶۰مسافر است.

بنابراین حفظ امنیت جانی مسافران تا زمانیکه در اتوبوس هستند برعهده راننده و شرکت اتوبوسرانی است.

*و خصوصی شدی
مدیرعامل سابق شرکت واحد اتوبوسرانی اصفهان و حومه از واگذاری ۶۰ درصد ناوگان حمل و نقل عمومی به بخش خصوصی تا پایان امسال خبر میدهد.
از سال ۸۵ وزارت کشور با صدور ابلاغیه ای اعلام کرد که در راستای اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی، حمل و نقل عمومی نیز به بخش خصوصی واگذار و تصدی گری شهرداری کمتر شود؛ از این رو به تدریج واگذاری اتوبوس ها به بخش خصوصی به صورت حقیقی و حقوقی انجام گرفت.

به گفته روحانی، اصفهان عقب‌ترین کلان شهر در خصوصی سازی است به طوری که خصوصی سازی اتوبوسرانی در این شهر حدود ۳۰ درصد پیشرفت داشته در حالی که خصوصی سازی در بسیاری از کلانشهر‌ها بیش از ۶۰ درصد پیشرفت کرده است.

او البته تاکید میکند که نظارت کامل بر راننده ها همچنان بر عهده اتوبوسرانی است و سند اتوبوس ها نیز تا ۱۰ سال به نام اتوبوسرانی خواهد بود.
همچنین تایید راننده های بخش خصوصی و نظارت از صفر تا صد بر عهده اتوبوسرانی است.

مطابق سخنان روحانی میتوان نتیجه گرفت که در بخش خصوصی نیز هر اتفاقی برای مسافر بیفتد، پس لرزه هایش متوجه این شرکت خواهد بود.
هر چند روحانی اعلام کرده است که تایید راننده ها ی بخش خصوصی برعهده شرکت است ولی در ماههای اخیر آگهی های جذب راننده پایه یک در اتوبوسهای واگذار شده به بخش خصوصی دیده شده است.

*و اما حقوق مردم..!
هر چند که باید تقدیر کرد از شرکت اتوبوسرانی اصفهان بابت ارایه خدمات در زمان قحطی بودجه، اما باید گفت که کمبود اتوبوس و استفاده ها از وخودروهایی که در شان مردم اصفهان نیست، بسیار شهروندان را آزار داده و میدهد.

شلوغی اتوبوسها و مدت زمانهای طولانی که مسافر باید در انتظار اتوبوس بماند، شهروندان به خصوص سالمندان را آزرده است.

نبود بودجه و گزاف بودن هزینه خرید اتوبوس که امروز به ۴۰۰میلیون تومان رسیده است، بهانه خوبی است ولی باید پرسید که آیا نمیشد اندکی از هزینه های بی مورد هفته نکوداشت اصفهان و یا میراث ناملموس کاست و برای خرید اتوبوس شهری هزینه کرد؟

اتوبوس های گازسوزی که در سال های اخیر به دلایل مختلف کنار گذاشته شده و از سال گذشته به سبب آلودگی شدید هوای شهر، به چرخه حمل و نقل بازگشت، نه تنها نیاز به مرمت دارد که به طور حتم باید از نظر ایمنی کپسولهای گاز نیز بازرسی و معاینه شود.

به راستی چه مدت از زمان معاینه این اتوبوسها گذشته و درصورت بروز حادثه چه کسی جان مسافران را ضمانت خواهد کرد.
شماره گذاری اتوبوسهای اسکانیای برون شهری توسط مراجع ذی ربط بارها مورد بحث قرار گرفت ولی متاسفانه همتایان آنها مدتهاست که در سیستم حمل و نقل درون شهری اصفهان خدمات ارایه میدهد.

حوادثی که سال گذشته توسط این اتوبوسها در خط شاهین شهر – اصفهان به وقوع پیوست، مسافران را نگران و آشفته کرد اما هیچ مقام مسئولی از این شرکت اطلاع رسانی لازم را نکرد و حتی از مردم عذر خواهی ننمود.

در حال حاضر تعداد زیادی از اتوبوسهای اسکانیا در خطوط انقلاب-کاشانی-میدان جمهوری،صفه-ملک شهر و …. در حال فعالیتند و جالب اینجاست که چکش شکستن شیشه در این اتوبوسها دیده نمیشود.

بسیاری از اتوبوس های شهر به خصوص آنها که در خط خصوصی کار میکنند، نه تنها از وسایل گرمایشی و سرمایشی بی بهره اند که حتی زنگ اخطار مخصوص برای آگاهی دادن به راننده نیز از کار افتاده و رانندگان که اصولا در همه ایستگاهها موظف به توقف نیستند، باید با فریاد مسافران در میانه خیابان و خارج از ایستگاه توقف کنند.

در این خصوص اگر هنگام پیاده شدن مسافر جانش توسط موتور و سایر خودروها تهدید شود چه کسی پاسخگو است، شرکت اتوبوسرانی که تاکید بر انتخاب راننده دارد، چه پاسخی به شهروندان ارایه خواهد داد؟

چرا راننده ها با درب باز اقدام به رانندگی میکنند؟ چرا راننده ها با توهین با مسافران رفتار میکنند و تا زمانیکه مسافر کارت نزند، حرکت نمیکنند ولی خود را موظف به ایستادن در ایستگاهها نمیدانند؟

چرا شیوه غلط رانندگی آنها روزانه باعث آسیب سالمندانی میشود که به زحمت در اتوبوس سرپا ایستاده اند و زمان ترمز و یا حرکت های ناگهای به گوشه ای پرتاب میشوند؟ هزینه اسیب به شهروندان را چه کسی پاسخگوست؟

چرا راننده توجهی به پیاده شده مسافر ندارد و بی محابا به راه می افتد و با پرت شدن مسافر به خیابان، بی توجه به مسیر خود ادامه می دهد؟
وقتی اعلام میشود از صفر تاصد استخدام راننده برعهده شرکت اتوبوسرانی است، به این موارد نیز توجه میشود؟

آیا به راننده گفته میشود که ضامن جان مردم است و در زمان آسیب مسافر وظیفه دارد که از اتوبوس پیاده شده و موارد را بررسی کند نه آنکه فرار را برقرار ترجیح دهد؟

چطور برای بازرسی کارت های مسافران بازرس اجیر میشود ولی برای احقاق حق مسافران هیچ بازرسی وجود ندارد و مسافر حتی نمیداند به کجا باید مراجعه کند؟

چرا سالمندان و معلولان هیچ جایگاهی در سرویس حمل و نقل درون شهری ندارند و حتی از سوار و پیاده شده به اتوبوس به سبب پله های عیر استاندارد و بسیار بلند، عاجزند؟

بدون شک برون سپاری و خصوصی سازی بر اساس قانون باید انجام شود اما چرا کیفیت خدمات رسانی، شیوه رفتار راننده و کیفیت اتوبوس در بخش خصوصی افت میکند؟

چه کسی ضامن تکریمی است که باید به مسافر گذاشته شود ولی دریغ میشود؟

امروز مدیر جدید معارفه میشود، کاش برای انتخاب مدیران میزان علاقه آنها به مردم نیز سنجیده میشد!