شعری جالب در رابطه با ماهواره

به گزارش پایگاه خبری“شاهین نا“به نقل از دانا: عبدالوحید گرامی شاعر اندیمشکی شعری را در رابطه با دجال واره یا همان ماهواره سروده است که خواندن آن خالی از لطف نیست.

الا ای آنکه داری ماهواره به روی پشت بام دیشش سواره

گمانت ماهواره یک نیاز است دوسیخ کوبیده را یک سرپیاز است

چو برگری زکارت تا به خانه پی آن کنترل چشمت دوانه

کسی بربام خانه دیش دارد دو صد تیغ از برای ریش دارد

برد هرگونه غیرت را زمردی که از غیرت نماند هیچ گردی

هزاران فکر بد در خویش داری چو روی پشت بامت دیش داری

به زیر پوست خانه رخنه کرده دل فرزند و زن پر فتنه کرده

زمانی چشمان درویش باشد که خانه عاری از هر دیش باشد

فضای خانه پر از بی حیایی حواست هست جان من کجایی

زمان جنگ را گر یاد داری کجا بود این همه بی بند و باری

پسرها را همه با ریش و محجوب تمام دختران با چادر و خوب

ندادیم یک وجب خاک وطن را نمودیم حفظ هم ناموس و هم زن را

بدان این را که این دجال واره به خاک کشورت کاری نداره

اگر چه نام نحسش ماهواره است ولی نه ماه و نه خورشید واره است

تماما ظلمت و تاریکی است او کمی دقت نما ای مرد نیکو

برای صید تو ای مرد دیندار نموده پهن دشمن دامی این بار

نماید چشم سر را پرتو نور ولی چشم دلت را می کند کور

حواست هست چرا در این زمینه چرا دشمن کند اینقدر هزینه

برای اینکه دینت را رباید نظر باز و هوس باز نماید

پر از فرهنگ بذل و ابتذال است زن پوشیده را دیدن محال است

گنه آلوده کرده فکر ما را پس از این نسل نسل نو خدا را

برادر جان من این جنگ نرم است ترا گویم اگر کانون گرم است

اگر خانه روی در سردی نرفته هنوزم غیرت و مردی نرفته

برو مین دیشت تو کن خنثی مکن دس دس که گیرد کار بالا

زمانی می کنی زین رهگذر یاد که دائم کویی ام داد بی داد