وی افزود: علائم «اختلالات کف لگن» بسته به محل آن متفاوت بوده که امکان دارد بیمار با علائم بی اختیاری ادرار، تکرر ادرار، ادرار شبانه، احساس سنگینی، کشش داخل لگن، زیر شکم و گاهی درد کمر مراجعه کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ادامه داد: البته مشکل اصلی که در زمینه علائم بروز بیماری «اختلالات کف لگن» وجود داشته این است که بسیاری از زنان به دلیل شرم و خجالت از مطرح کردن بیماری خود طفره رفته و آن را یک حالت طبیعی تصور می‌کنند و متاسفانه در مرحله‌ای برای درمان مراجعه می‌کنند که فرصت انجام درمان‌های غیر جراحی را از دست داده و موارد شدید بیرون زدگی رحم اتفاق افتاده که حتی وارونگی کامل واژن رخ می‌دهد.
وی با بیان اینکه عوامل متعددی باعث بروز بیماری «اختلالات کف لگن» در زنان میشود، افزود: در سنین قبل از یائسگی حاملگی و زایمان یکی از مهمترین دلایل بروز این بیماری میشود البته لازم به ذکر است که همه زایمان‌ها منجر به این مشکل نمی‌شود. زایمان‌های سخت و نیز استعداد ژنتیکی خود فرد نیز مطرح است. یکی دیگر از علل بروز این بیماری انجام کارها و برداشتن اجسام سنگین است به عنوان مثال مشاغل سخت یا ورزش‌هایی مثل وزنه برداری که در بروز این بیماری موثر هستند، در برخی موارد افزایش فشار شکمی به دلیل یبوست مزمن یا سرفه‌های مکرر در بیماران ریوی یا در بعضی افراد پس از یائسگی افزایش سن، نبود هورمون‌ها باعث شل شدن بافت‌های حمایتی از جمله عضلات کف لگن شده و منجر به نزول احشای شکمی میشود.
جراح ومتخصص زنان و زایمان و فلوشیپ اختلالات کف لگن با تاکید بر اینکه توصیه اول به زنان اقدامات پیشگیرانه در مورد این بیماری بوده و تمام زنان باید از عوامل مستعد کننده مانند یبوست، سرفه مزمن و از انجام کارهای سنگین پرهیز کنند، تصریح کرد: ورزشهای تقویت کننده عضلات کف لگن موسوم به کگل برای پیشگیری و درمان توصیه شده است البته معتقدم تمام زنان ورزشهای لگنی را انجام دهند و زنان در طول بارداری به ویژه دو ماه پس از زایمان ورزشهای کف لگن را انجام دهند تا شل شدگی دوران حاملگی برطرف شود. افتادگی ارگان‌های لگنی در واقع یک نوع از فتق است.
وی افزود: تمرینات کف لگن شامل انقباض عضلات کف لگن و شل کردن آنها به تناوب بوده، این تمرین باید بر کف لگن متمرکز باشد و همزمان عضلات شکم یا ران منقبض نباشد؛ اکثر زنان تمرینات را درست انجام نمی‌دهند توصیه می‌کنم با ارجاع به فیزیوتراپی و آموزش صحیح این ورزش را یاد بگیرند.
حاج هاشمی با تاکید بر اینکه اگر زنان به بیماری «اختلالات کف لگن» مبتلا شدند اولین قدم درمان‌های حمایتی و غیر جراحی است که شامل تمرینات کف لگن بوده اما درصورتیکه افراد دچار افتادگی‌های شدید شده باشند نیاز به جراحی دارد، ادامه داد: افرادی که دچار افتادگی شدید شده باشند به طوری‌که رحم کاملا بیرون زده باشد با استفاده از پساری که یک وسیله سیلیکونی بوده از بیرون زدگی جلوگیری کنند البته آخرین روش جراحی است که قسمت بیرون زده جراحی و ترمیم شود.
وی اضافه کرد: افتادگی‌های شدید در بیماری «اختلالات کف لگن» نیاز به جراحی پیچیدهتر دارند و البته برای درمان بی اختیاری ادرار برحسب نوع آن نیاز به استفاده از دارو، مش یا تزریق داخل مثانه است. در برخی موارد بدشکلی‌های مادرزادی نیاز به جراحی تیم اورولوژی و زنان به طور همزمان دارد و گاهی مواقع نیاز به اعمال جراحی وجود دارد که باید قبل از انجام با پزشک مشورت کرد و از عوارض آگاه شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گفت: بسیاری از بیماران به دلیل اینکه در جوانی مشکل چندانی نداشته و یا اینکه در سنین بالا دچار مشکل شده اند در دوران یائسگی به پزشک مراجعه می‌کنند و درمان آنها در این سن هم انجام میشود و به همان ترتیبی است که در مطالب اولیه عنوان کردم، انتخاب اول درمان غیر جراحی است و در صورت عدم پاسخ مناسب یا عدم تمایل بیمار به انجام آن جراحی انجام میشود.
وی با بیان اینکه بیماری «اختلالات کف لگن» بر عملکرد روابط جنسی آنها تاثیرات منفی دارد، افزود: یکی از عوارض اصلی این اختلالات اشکال در روابط جنسی است. اگر افتادگی در مراحل اولیه باشد مشکلات زیادی به همراه ندارد ولی در مراحل بالاتر به دلیل بیرون زدگی در روابط جنسی مشکل ایجاد کرده و اعتماد به نفس زنان را دچار مشکل می‌کند از این جهت توصیه میشود که بیماران مشکلات مربوط به اختلالات کف لگن را جدی بگیرند و حتما با پزشک زنان مشکل خود را مطرح کنند.
وی با تاکید بر اینکه عدم فرهنگسازی در جامعه موجب شده که زنان دردهای خود را پنهان کنند، ادامه داد: مهم ترین مانع اعلام بیماری از سوی زنان فرهنگ و نوع تربیت آنها است که اجازه بیان مشکلات را به خود نمی‌دهند و از بیان آنها احساس شرمساری می‌کنند اما باید پزشک زنان در هنگام ورود بیمار تلاش کند که بیمار تمام علائم خود را عنوان کنند.
انتهای پیام/ صاحب نیوز