سکوت ظریفانه ظریف

به گزارش شاهین پرس، محمود افشاری/ ظریف پرجنب و جوش دولت اعتدال این روزها دقیقا کجاست.
این سوال خیلی هاست و اما اینکه ظریفی که نفر اول رسانه های ایران و جهان در یکسال اخیر بود این روزها هم خودش و هم معاونانش کمتر در رسانه ها و مجاری خبری مجازی و حرفه ای حضور دارند.

ظریف و تیم سیاست خارجی او مدت ها از ابتدای شروع بکار دولت یازدهم بی وقفه در تکاپوی فرجام برجام بودند و تا امضای آن(جدای از خوب یا بد این توافق) پیش رفتند.

بهر صورت برجام با همه فراز و نشیب هایش دست کم از دید دولت با موفقیت هایی همراه بوده و ظریف هم بعنوان سردسته ا ین توفیقات حجم رسانه ای وسیعی را در این مدت به خود اختصاص داد.

حجمی که بعد از امضای توافق برجام و بازگشت تیم سیاست خارجه کشورمان از وین و لوزان و ژنو بشدت کاهش یافت و تنها بعد از توصیه رهبری به توجه دولت به سایر کشورها در سفر به کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین اندکی افزایش رسانه ای داشت.

ظریف و همکارانش همه تلاششان در این مدت این بود تا از درون مایه برجام و حواشی کم و زیاد آن، برون مایه ا ی بسازند و برای تحقق شعارهای رییس دولت راه و چاهی باز کنند تا گره ای از مشکلات کشور که به زعم خودشان بر جای مانده از دولت های نهمین و دهمین است باز شود و این وضعیت تغییر کند.

تغییری که دست کم در برخی امور بقدری تغییر کرد که به رکود پایدار رسید و هر چند تورم در آمار رسمی کم شد اما بر سر هیچ سفره ای احساس نشد.

احساسی که تنها در نزدیکی های زمان هر انتخابات به بازی گرفته می شود و این بازی تلخ در این دوره نیز در حال دنبال شدن است؛ حتی اگر بگویند دنبال نیستند بیشتر شبیه یک شوخی است و دست کم در بنرهای سفرهای دولت به استان ها تا 1400 بخوبی نمایانگر این موضوع است.
همه این ها در دولت یک چهره محبوب را تحت الشعاع قرار می دهد و او کسی نیست جز محمدجواد ظریف. سر تیم پرتلاش مذاکراتی که همه چیز دولت روحانی به آن گره زده شد تا شاید از پس آن نفعی نصیب ملت شود. انصافا هم تلاششان ستودنی بود اما اینکه نفعی به ما رسید یا نرسید قضاوتی است که هم در رد و هم در تاییدش صحبت ها و نوشتارهای زیادی رد و بدل و منتشر شده است.

اما همین مرد چهره دولت این ایام کمتر و کمتر رسانه ای می شود. گویا سخنگویی برای وزارت نهاده اند و خود به کناری نشسته اند تا شاید ثمرات برجام نمایان شود و بار دیگر از حاشیه به متن بازگردد. یا شاید هم منتظر نزدیکتر شدن به ایام انتخابات و چیدن ناچیدنی های دیگری از برجام برای فرجام رای از سبد ظریف الوزرای دولت تدبیرند.

هر شایدی که بگوییم و سر کنیم این نکته جای تحلیل دارد که این همه واکنش های سرد و بی روح سخنگو و آن همه واکنش های یک سویه و همراه با خنده وزیر، کی قرار است به واکنش هایی انقلابی و مقتدرانه از جنس یک مرد راسخ ایرانی که تهدید را هم نمی پذیرد بدل شود و رنگ مقاومت جانانه به خود بگیرد.

شاید این تدبیر خط سوم دولت قرار است تا پایان عمر آن ادامه داشته باشد که البته ظاهر امر این چنین هم هست اما نیم نگاهی نگاه به اوضاع یمن، منطقه غرب آسیا و صد البته دیدن فیلم سینمایی یتیم خانه ایران برای این دولت و دولتمردان به ظاهر آرامش در برابر خارجی ها و ناآرام در برابر منتقدان داخلی نشان می دهد تغییر ضرورت تدبیر این روزهاست.

روزهایی که شهید و شهادت بار دیگر فضای منطقه مان را فراگرفته و ظریف باید اندکی از ظریفانگی شیک نیویورکی اش فاصله بگیرد و چند قدمی به جای قدم زدن با جان کِری، برای این بدعهدهای بدقول کُری خوانی محکمی داشته باشد. همانگونه که معتقد است «هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکن!»

شاید ظریف به این فکر باشد اما آقای بالاسرش در اندیشه ای دیگر است. شاید هم 1400 بنفش، آن اندیشه دیگر باشد…

انتهای پیام/ صاحب نیوز