تعامل مدیران با رسانه ها در اصفهان مطلوب نیست/ سپردن کار اجرایی به خبرنگار، به کار حرفه ای او لطمه می زند!

به گزارش شاهین پرس؛ فرایند تهیه اخبار و رویدادها در کشور ایران همچون بسیاری از خبرگزاری‌های حرفه‌ای به دست سردبیران، خبرنگاران حوزه‌های گوناگون و رابطان خبر صورت می‌گیرد. خبرنگاران پویا، کار گردآوری اخبار و گزارش‌ها و ارسال آن به سازمان مرکزی را بر عهده می گیرند.

به مناسبت روز خبرنگار سراغ یکی از پیشکسوتان عرصه خبر رفتیم تا از سختی ها و خوشی های تولید خبر برایمان بگوید. مهران حقیقی اردکانی که سابقه خبرنگاری از دفاع مقدس تا عرصه بین الملل را در کارنامه خود دارد از خاطراتش برای خبرنگار صاحب نیوز می گوید:

صاحب نیوز: از خودتان برایمان بگویید!؟

مهران حقیقی اردکانی هستم. اهل شهرستان اردکان استان فارس و سابقه ۳۰ سال خبرنگاری و همچنین دبیر گروه شهرستان های خبرگزاری ایرنا را در کارنامه خود دارم که ۹ سال آن در اصفهان بود. سابقه ای شش ماهه در افغانستان و سه سال در تاجیکستان در زمان جنگ داخلی تاجیکستان بعنوان خبرنگار و مسوول دفتر ایرنا در آن کشورها نیز در کارنامه کاری من ثبت شده است.

صاحب نیوز: به عنوان فردی که سابقه کار در شهرهای مختلفی دارید تفاوت های خبرنگاری در اصفهان و سایر شهرستان ها را در چه می بینید؟

در اصفهان مدیران با رسانه ها سخت کار می کنند در حالی که در استان های دیگر مسئولان و مدیران ارشد دید بازتری نسبت به رسانه ها دارند. در استان های دیگر هم تا مدیر اصفهانی منصوب می شد سریعا مواضع نسبت به خبرنگاران تغییر می کرد.

ما در یکی از استان ها برای پوشش خبری در یک ماشین با استاندار می رفتیم ولی در اصفهان تعامل مدیران با رسانه ها مطلوب نیست.

صاحب نیوز: شما سابقه کار خبری در زمان جنگ هم دارید؟

من در عملیات بدر مشغول آموزش خبرنگاری بودم و اولین باری بود که در جبهه حاضر می شدم و همچنین اولین خبرم را از جبهه های نبرد هشت ساله تنظیم کردم.

شما به عنوان فردی که کار خبری را از زمان جنگ شروع کردید نسبت به خبرنگاری جنگ چه دیدگاهی دارید؟

خبرنگاری جنگ کار بسیار سختی است. خبرنگاران در زمان جنگ در همه ی دنیا افرادی رها هستند یعنی اصلا نه نسبت به منطقه و نه به وجوه کار توجیه نیستند. یک دفعه رها می شوند و هیچ یگانی هم ندارند که اموراتشان را رسیدگی کنند .

در همان زمان عملیات بدر من در منطقه شرق دجله حضور داشتم . گفتند منطقه ناامن شده و باید برگردیم . همه رزمندگان یگان داشتند و حتی قایق هایشان مشخص بود فرمانده شان مشخص بود ولی به ما خبرنگاران و عکاسان گفتند باید برگردید. آمدیم کنار پد قایق ها ولی همه قایق ها پر از مجروح بود و حاضر نبودند ما را برگردانند.

بعد هم که عقب برگشتیم، مشغول تنظیم خبر شدم و عکاسان هم نگاتیو هایشان را باید با اتوبوس به تهران می فرستادند تا چاپ و آماده ارسال شود. اینها سختی های کار خبری است.در همه دنیا طرفین جنگ دوست ندارند خبرنگار حضور داشته باشد چون اخبارشان را همانطور که می خواهند نشر می دهند.

صاحب نیوز: شما ظاهرا سابقه کار خبری در سطح بین المللی هم دارید. یک خاطره از حضورتان به عنوان خبرنگار در خارج از کشور بفرمایید.

یک روز در جنگ داخلی تاجیکستان بین دولت امروز و گروههای افراطی مخالف دولت،  که از افغانستان به تاجیکستان آمده بودند قرارداد صلح امضا شد و سازمان ملل مسئولیت نظارت بر صلح را بر عهده داشت. آن زمان انفجاری در منطقه کافرنهان اتفاق افتاد و چند نفر از مردم کشته شدند.

چون عامل انفجار مشخص نبود و طرفین یکدیگر را به دست داشتن در انفجار متهم می کردند، مقرر شد ناظران سازمان ملل به همراه خبرنگاران به منطقه کافرنهان در حومه دوشنبه بروند .این اتفاق در اردبیهشت سال ۷۹ بود . ب اتفاق دو تن از خبرنگاران داخلی و تعدادی از خبرنگاران نمایندگی های خبرگزاری های خارجی از جمله بی بی سی و صدای آزادی به کافرنهان رفتیم.

در ورودی دره، گروهی که صورتهایشان پوشیده بود کاروان را متوقف کردند و اجازه ندادند ناظران و خبرنگاران وارد شوند و اعلام کردند فقط مقامات نظامی دو طرف می توانند وارد منطقه شوند. من و خبرنگار صدای آزادی که ریش داشتیم و در ماشین افراطیون مخالف دولت نشسته بودیم را با مسئولان نظامی آنها اشتباه گرفتند و اجازه ورودمان را صادر کردند.

هوای بسیار خوبی بود ولی پایین دره که رفتیم بسیار بسیار هوا سرد بود. من از موقعیت استفاده کردم و به روستا رفته و مشغول تهیه گزارش از مردم شدم. وقتی برگشتم دیدم فرمانده نظامی که ما همراهش بودیم رفته و با توجه به اینکه هیچ ترددی در منطقه صورت نمی گرفت تا غروب مجبور شدیم بمانیم.

یک تانک آمد. مثل  این تصاویری که در افغانستان می بینیم که تانک با تعداد زیادی آدم سوارش . خبرنگار صدای آطادی صدایش  زد تا تانک ایستاد. مردان می گفت: از دوستان دوره مدرسه ما بوده است و با آن تانک برگشتیم.

صاحب نیوز: به نظر شما کار کردن به عنوان خبرنگار، دبیر یا رییس مرکز، کدامیک سختی بیشتری دارد؟

هر کدام خصوصیت خاص خودش را دارد. در رسانه های ما به تفکیک اینها توجهی نمی شود. حتی در خبرگزاری های دولتی هم جایگاهها تعریف نمی شود. خبرنگار خوب را به بهانه ترفیع و پست از خبرنگاری دور می کنند که این به کار حرفه ای لطمه می زند. اگر این روند ادامه پیدا کند کار خبری روی زمین می ماند.

خبرنگاری یک کار کاملا حرفه ای و ظریف است. خبرنگاران ما باید رتبه بندی شوند و ترفیعاتشان در همان حوزه خبرنگاری باشد نه رفتن به سمت و سوی کار اجرایی. برای پرداخت حق خبر هم باید بر اساس تجربه و کارکردها ترفیع بگیرند ولی چون جایگاهها وجود ندارد خبرنگار، دبیری و رییس مرکزی را قبول می کند و وارد کار اجرایی می شود.

تاکید می کنم هرکسی در فضای رسانه به اقتضای استعدادش باید کار کند. ممکن است یک فردی مدیر خوبی باشد ولی خبرنگار خوبی نباشد و یا بالعکس.

صاحب نیوز: از وقتی که در اختیار ما قرار دادید سپاسگذارم.

منبع:صاحب نیوز