تحریم، فرصت طلبی، رسانه
سیاست های اقتصادی و سیاسی دولت های قبل مانند بنگاه های اقتصادی زود بازده ! که گاهی به مثابه اقیانوسی به عمق یک بند انگشت بود به فضای سود جویی و فرصت طلبی دامن زد ….
به گزارش پایگاه خبری“شاهین نا، بهمن اورانی در چشمه نوشت/ یکی از پیامدهای تحریم های بین المللی کشورمان در حداقل یک دهه ی گذشته ایجاد تبعیض و شکاف هرچه بیشتر اقتصادی بود.
از یک سوی محدودیت های روزافزون دولت در جذب نیروی کار حقوق بگیر و هم عدم امکان حمایت های موثر از واحدهای تولیدی و کارآفرینان بخش خصوصی و از سوی دیگر فقدان مهارت های کارآفرینی در خیل عظیم جوانان تحصیل کرده ، دست بهم داد تا هم سایه تبعیض و رانت بر سر کشورمان سایه افکند و هم در سالهای اخیر اختلاس، دردی بر درد هایمان بیفزاید…
سیاست های اقتصادی و سیاسی دولت های قبل مانند بنگاه های اقتصادی زود بازده ! که گاهی به مثابه اقیانوسی به عمق یک بند انگشت بود به فضای سود جویی و فرصت طلبی دامن زد ….
اما آنچه شاید بیش از همه این آب را گل آلود کرد ،بعضی نهادها و تشکل های مردمی بود که گویا عجولانه و بدون عاقبت اندیشی آغازبکار کردند و به نحوی بر اموال عمومی دسترسی آسان و گاهی کمتر مدیریت شده ای داشتند …
نهادهای مانند بعضی شوراهای اسلامی شهر، آنانی که در جریان انتخابات چهارمین دوره ی شوراها شاهد تبلیغات و اشتیاق جنون آمیز نامزدهای آن بودیم …
پر واضح بود که این همه سراسیمگی برای نشستن برصندلی شورا نمی تواند نشانه خدمت باشد بلکه دستیابی به ابزاری برای عبور خود و بستگان از شکاف اقتصادی موجود در جامعه نشان معنادارتری داشت …
بکارگیری بعضی افراد ناکارآمد و فرصت طلب توسط آن دسته شوراها گواه دیگری است بر این ادعا…
به نظر میرسد تجدید نظر در نحوه ی مشارکت های مردمی در مدیریت کشور بایستی در اولویت برنامه دولت در پس از تحریم ها باشد …
البته این مبرهن است که کارآمد ترین ابزار و دستگاه نظارتی بر سازمان ها ، نهادها و افراد با این توضیح که فعالیت آنان جنبه عمومی داشته باشد ، تنها رسانه ها هستند ، حیف است دولت از این دستگاه نظارتی چشم پوشی کند …