حکایت ما و صابون کف دیگ

به گزارش پایگاه خبری شهرستان شاهین شهر و میمه “شاهین نا“

در هیأتی دیگ برنجی بار گذاشته بودند. مدام کف می کرد. بیشتر از حد معمول؛ آنچنان که آشپزها هرچه با کفگیر و ملاقه کف ها را خارج می کردند، باز کف تولید می شد. رندی وارد آشپزخانه شد و گفت راهش این نیست. زیر دیگ را خاموش کنید. دیگ که سرد شد، دست کرد ته دیگ، جسم جامدی را در آورد. دیدند صابونی داخل دیگ افتاده. گفت مادامی که این صابون در این آب بود و می جوشید، تولید کف می کرد.

این حکایت ما در کار فرهنگی است. خیلی وقت ها در کار فرهنگی در محدوده رفتار و در سطح معلول متوقف می مانیم. عموماً به نبرد رفتارها می رویم و سعی می کنیم هزینه های خود را صرفاً برای اصلاح ظاهر رفتار تلف کنیم، فارغ از آنکه خیلی از رفتارها ریشه در ارزش ها و باورها دارد. ما از ارزش ها و مفروضات بنیادین غلفت می کنیم و مدام در لایه رفتار و قیافه اعمال متوقف می مانیم.

فعال فرهنگی هوشمند و مسلط کسی است که می تواند با پدیده ها علت شناسانه برخورد کند. علت ها را شناسایی کرده و برای درمان معلول ها، زمینه های علی را اصلاح کند. همانگونه که برای درمان اعتیاد و سوء مصرف مواد می بایست ریشه های روانی اجتماعی و اقتصادی اعتیاد معتاد را بررسی و اصلاح کرد، برای درمان طلاق نیز باید به سراغ علت هایی رفت که امروز توسط متخصصین به عنوان مسبب ها عنوان می شود.

خوب است فعالین فرهنگی برای تنظیم برنامه های خود در هر مجموعه ای که فعالیت می کنند جلسات علت کاوی و ریشه شناسی برگزار کرده و عمق مباحثات و مطالعات خود و نیروهایشان را توسعه دهند. آن ها باید دریافت های خود را از ناهنجاری های محله خود دقیق و علمی کنند. برنامه های کانون مسجد یا پایگاه بسیج یا مجموعه فرهنگی را باید مبتنی بر درمان علت ها جهت دهی کنند. به عنوان نمونه باید بدانند علت اعتیاد جوانان به اینترنت و مصرف رسانه ای ناصحیح چیست؟ ریشه بی حجابی و یا به تعبیر شل حجابی در چه عواملی نهفته است؟ ریشه عدم دقت شرعی در کسب و کار اقتصادی چیست؟ علل نفوذ ماهواره در خانواده ها کدام است؟ بداخلاقی های سیاسی اجتماعی ریشه در کدام یک از باورها دارد؟ علت هنجارشکنی دینی در دارالمؤمنین چیست؟

باید صابونی را یافت که تولید کف می کند. مقابله انحصاری با “کف“، کار فرهنگی نیست. فعال فرهنگی که در دستور کار روزانه خود مطالعه پژوهش ها و پیمایش ها را نگنجانده، ره به جایی نمی برد. جلسات فرهنگی که مدام در حد توصیف مسائل باقی می مانند و به مباحثات هر روزه تکراری می پردازد، بیشتر به جلسات غر زدن و نق نق کردن می ماند نه جلسه فعالین فرهنگی. باید به سراغ شناسایی علت ها رفت.